ستیهندهلغتنامه دهخداستیهنده . [ س ِ هََ دَ / دِ ] (نف ) نافرمان و سخن ناشنو. (برهان ). بی فرمان . (جهانگیری ). || ستیزه کننده . (برهان ) (آنندراج ). لجوج . (منتهی الارب ). عنید. عنود. (ربنجنی ) (دهار) : بحیله چو روبه فریبنده بودبک
ستهندهلغتنامه دهخداستهنده . [ س ِ ت ِ هََدَ / دِ ] (نف ) لجوج . معاند. (دهار). ستیزنده . (دانشنامه ٔ علایی ). ستیزه کننده و جنگجو و مبرم . (ناظم الاطباء). ستیزه نماینده . عربده جو. (آنندراج ) : و اگر کسی با تو بستهد بخاموشی آن ستهنده را
ستهندهفرهنگ مترادف و متضاد۱. ستیزهجو، ستیزهکار ۲. خودرای، خودکامه، مستبد ≠ مصلح، آشتیجو، آشتیطلب ۳. لجوج، یکدنده
ستیهندگیلغتنامه دهخداستیهندگی . [ س ِ هََ دَ / دِ ] (حامص ) (از: ستیهنده = ستیهندگ + ی ، پسوند مصدری ) ستیزه که لجاجت و جنگ و سرکشی و نافرمانی باشد. (برهان ) (آنندراج ) : جدا فیلسوفند دیگر گروه جهان از ستیهندگیشان ستوه .<p clas
ملحفلغتنامه دهخداملحف . [ م ُ ح ِ ] (ع ص ) ملحف الملح ؛ ستیهنده . (مهذب الاسماء). ستیهنده . (آنندراج ). ستیهنده و مبرم . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به الحاف شود.
