زخ

zax

معنی

آواز حزین: ◻︎ بوی برانگیخت گل چو عنبر اشهب / بانگ برآورد مرغ با زخ و تنبور (منجیک: شاعران بی‌دیوان: ۲۲۹ حاشیه).

جست‌وجوی دقیق

زخ

لغت‌نامه دهخدا

زخ . [ زَ ] (اِ) آواز حزین . (شرفنامه ٔ منیری ) (رشیدی ) (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) آواز و ناله ٔ حزین (جهانگیری ) (برهان قاطع). ناله و بانگ حزین . (فرهنگ میرزا). ناله ٔ حزین . اسم مصدر است از زخیدن . (فرهنگ نظام ). ناله ٔزار وحزین (لغت فرس اسدی چ عباس اقبا

زخ

لغت‌نامه دهخدا

زخ . [ زَ ] (اِ) مخفف ازخ . (از شرفنامه ٔ منیری ). علتی باشد که آدمی و اسب را بهم میرسد وآنرا زخ نیز گویند و بعربی ثؤلول خوانند. (برهان قاطع). علتی است که مر آدم و اسب را پیدا شود. (جهانگیری ). ثؤلول . (دهار). مخفف ازخ . بعضی به فارسی گفته اند. (رشیدی ). بعضی به فارسی هم گو

زخ

فرهنگ فارسی عمید

= آزخ

زخ

فرهنگ فارسی عمید

= زخم

زخ

فرهنگ فارسی عمید

= زخمه

جست‌وجوی هم‌آوا

جخ جخ

لغت‌نامه دهخدا

جخ جخ . [ ج ِ ج ِ ] (ع اِ) حکایت صدای شکم . (از ذیل اقرب الموارد). حکایت صوت . (تاج ، از ذیل اقرب الموارد).

جیخ

لغت‌نامه دهخدا

جیخ . [ ج َ ] (ع مص )برکندن توجبه [ سیل ] وادی را. (منتهی الارب ) (ذیل اقرب الموارد). این لغتی است در جوخ . (منتهی الارب ).

زیخ

لغت‌نامه دهخدا

زیخ . [ زَ ] (ع مص ) زاخ َ زَیْخاً و زَیَخاناً؛ جور و ستم نمودن . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || دور شدن . || یکسو گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

زیخ

لغت‌نامه دهخدا

زیخ . (اِ) طپش و خفقان قلبی که از شعف یا از هول و ترس عارض شود. (ناظم الاطباء) (از لسان العجم شعوری ج 2 ص 42 ب ).

جخ

فرهنگ فارسی عمید

=چخیدن

جست‌وجوی مشابه

زخم بر زخم

لغت‌نامه دهخدا

زخم بر زخم . [ زَب َ زَ ] (ق مرکب ) زخم فراوان . رجوع به «زخم » شود.

زخاخة

لغت‌نامه دهخدا

زخاخة. [ زَخ ْ خا خ َ ] (ع ص ) زنی که در وقت جماع آب راند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از محیط المحیط) (از متن اللغة). زنی که آب میاندازد هنگام جماع .(ترجمه ٔ قاموس ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ).

زخریط

لغت‌نامه دهخدا

زخریط. [ زِ ] (ع اِ) گیاهیست . (منتهی الارب )(از محیطالمحیط) (ترجمه ٔ قاموس ). لغتی است در زخرط بهمین معنی . (از اقرب الموارد). رجوع به زخرط شود.

زخاء

لغت‌نامه دهخدا

زخاء. [ زَخ ْ خا ] (ع ص ) آنکه بول خود را بدور افکند. (از متن اللغة). || زنی که وقت جماع آب راند. (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). رجوع به زخاخة و زخ شود.

زخائر

لغت‌نامه دهخدا

زخائر. [ زَ ءِ ] (ع اِ) ج ِ زخیره (مؤنه ٔ لشکریان ). (از محیط المحیط). رجوع به زخیره شود.

جست‌وجوی متن

مزخه

لغت‌نامه دهخدا

مزخه . [ م ِ زَخ ْ خ َ ] (ع اِ) زن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

تزخف

لغت‌نامه دهخدا

تزخف . [ ت َ زَخ ْ خ ُ ](ع مص ) نیکو و آراسته شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از متن اللغة).

متزخر

لغت‌نامه دهخدا

متزخر. [ م ُ ت َ زَخ ْ خ ِ ] (ع ص ) پرشونده و پر. (آنندراج ). || دریای پرآب . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تزخر شود.

مزخة

لغت‌نامه دهخدا

مزخة. [ م َ زَخ ْ خ َ ] (ع اِ) فرج زن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شرم زن . || زن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مِزخّة.

زوخ

لغت‌نامه دهخدا

زوخ . (اِ) گوشت پاره ای که بر تن مردم بروید و آن را به عربی ثؤلول خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). زخ . ژخ . آزخ . آژخ . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به زگیل شود.

جست‌وجوی هم‌آغاز

زخم برگرفتن

لغت‌نامه دهخدا

زخم برگرفتن . [ زَ ب َ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) زخم برداشتن . رجوع به «زخم » شود.

زخاخة

لغت‌نامه دهخدا

زخریط

لغت‌نامه دهخدا

زخم بریان

لغت‌نامه دهخدا

زخم بریان . [ زَ م ِ ب ِرْ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) دم پخت است و آن طعامی است معروف . (برهان قاطع) (آنندراج ). نوعی از پیلاو (پلو) که دم پخت نیز گویند. (از ناظم الاطباء). دم پخت . (شرفنامه ٔ منیری ).

زخم ناخن

لغت‌نامه دهخدا

زخم ناخن . [ زَ م ِ خ ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) با ناخن ریش کردن باشد. (برهان ) (آنندراج ). ریش کردن بناخن . (بهار عجم ). || کنایه از رقوم منجمان . (برهان ) (بهارعجم ) (آنندراج ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

دوزخ

لغت‌نامه دهخدا

دوزخ . [ زَ ] (اِ) جهنم . (لغت محلی شوشتر). جهنم به عقیده ٔ همه ٔ ادیان ، جایی در جهان دیگر که بزه کاران را در آنجا به انواع عقوبت کیفر دهند. (یادداشت مؤلف ). نقیض بهشت و نام درکات سبعه ٔ آن چنین است : 1 - جهنم ، جای اهل کبایر که بی توبه مرد

خازن دوزخ

لغت‌نامه دهخدا

خازن دوزخ . [ زِ ن ِ زَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مالک دوزخ . کلیددار دوزخ . خزینه دار دوزخ .

چشزخ

لغت‌نامه دهخدا

چشزخ . [ چ َ زَ ] (اِ مرکب ) مخفف چشم زخم است ، و آن آفتی و آزاری باشد خصوصاًاطفال را که بسبب دیدن و تعریف کردن بعضی از مردم بهم میرسد. (برهان ). مرخم چشم زخم است . (انجمن آرا) (آنندراج ). چشم زخم . (ناظم الاطباء). مخفف چشم زخم است . (فرهنگ نظام ). چشمزخ . چشم بد. نظرخوردگی <

چشم زخ

لغت‌نامه دهخدا

چشم زخ . [ چ َ / چ ِزَ ] (اِ مرکب ) مرخم چشم زخم است . چشزخ . (انجمن آرا)(آنندراج ). چشم بد. نظر بد. عین الکمال : گردون ، و ان یکاد همی خواند و قل اعوذاز بهر چشمزخ که نه اش نام و نه نشان . <p class="author"

رزخ

لغت‌نامه دهخدا

رزخ . [ رَ ] (ع اِ) آهن بن نیزه . (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ).

درپیوند

بیشتر بدانید

زخ

zax

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا