ترجمه مقاله

روذق

ro[w]zaq

= روده۲

رودک

لغت‌نامه دهخدا

رودک . [ دَ ] (اِ) جانوری است که هرچندش بزنند فربه شود و آنرا بترکی وشق خوانند و از پوستش پوستین سازند. (جهانگیری ). وشق را گویند و آن جانوری است که از پوستش پوستین سازند. گویند هر چند او را بیشتر زنند فربه ترو پوستش نفیس تر گردد. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). رجوع به وشق ش

رودک

لغت‌نامه دهخدا

رودک . [ دَ ] (اِخ ) از دیههای سمرقند است . (معجم البلدان ). ناحیتی است در سمرقند ورودکی نسبت بدانجاست . (از انساب سمعانی ). نام قریه ای است از بخارا که استاد رودکی از آنجا بوده و بعضی گویند از مضافات سمرقند است . (از آنندراج ). رجوع به «رودکی » و احوال و اشعار رودکی چ <span

رودک

لغت‌نامه دهخدا

رودک . [ دَ ] (اِخ ) قریه ای است در حدود دوفرسنگی میانه ٔ شمال و مشرق خشت . (از فارسنامه ٔ ناصری ). دهی است از دهستان کمارج بخش خشت از شهرستان کازرون واقع در دوازده هزارگزی شمال «کنارتخته » و جنوب غربی کتل رودک و در کنار راه شوسه ٔ شیراز ببوشهر. در جلگه قرار دارد و هوای آن گر

رودک

لغت‌نامه دهخدا

رودک . [ دَ ] (اِ) جانوری است که هرچندش بزنند فربه شود و آنرا بترکی وشق خوانند و از پوستش پوستین سازند. (جهانگیری ). وشق را گویند و آن جانوری است که از پوستش پوستین سازند. گویند هر چند او را بیشتر زنند فربه ترو پوستش نفیس تر گردد. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). رجوع به وشق ش

ترجمه مقاله