رقبهلغتنامه دهخدارقبه . [ رَ ب َ / ب ِ ] (ع اِ) رقبة. اطراف و نواحی و پیرامن . || حصار. || میدان . || حیطه . (ناظم الاطباء).- از رقبه ٔ اطاعت خارج شدن ؛ از پیرامون اطاعت و از حیطه ٔ تصرف بیرون شدن . (ناظم الاطباء).- <span clas
رقبهفرهنگ فارسی عمید۱. [جمع: رِقاب] گردن.۲. [جمع: رقبات] [مجاز] ملک و زمینی که به کسی داده میشود که تا عمر دارد از آن بهره و فایده ببرد.
رقبهفرهنگ فارسی معین(رَ قَ بِ) [ ع . رقبة ] (اِ.) 1 - گردن . 2 - بنده ، غلام . 3 - مِلکی که به کسی سپرده می شودکه تا پایان عمر از آن بهره ببرد.
رقبةلغتنامه دهخدارقبة. [ رَ ب َ ] (ع اِ) زمینی که نزدیک به آب رود باشد حالا مطلق زمین متعلقه ٔ ده را گویند. (آنندراج ).- رقبةالنهر ؛ مجرای میاه . ج ، رقاب . (مهذب الاسماء).
رقبةلغتنامه دهخدارقبة. [ رَ ب َ ] (ع اِمص ) رِقبَة. (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ). رجوع به رِقبَة شود. || رَقابَة. (ناظم الاطباء). رجوع به رقابة شود.
رقبةلغتنامه دهخدارقبة. [ رَ ق َ ب َ ] (ع اِ) گردن . (کشاف اصطلاحات الفنون ) (فرهنگ نظام ) (ترجمان جرجانی چ دبیرسیاقی ص 53). سپس گردن یا بن گردن یا گردن . ج ، رَقب . رِقاب . اَرقُب . رَقَبات . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گردن . جید. عنق . (یادداشت مؤلف ). گردن
رقبةلغتنامه دهخدارقبة. [ رَ ق َ ب َ ] (ع اِ) یا رقبه . بنده و عبد و غلام . (ناظم الاطباء). بنده و عبد. کسانی که به سکون «قاف » خوانند خطاست (غیاث اللغات ) : دین و دنیا ازو دومن ذلک رقبه ٔ او رقاب را مالک . اوحدی .|| گردن . (ناظم ال
رقبةلغتنامه دهخدارقبة. [ رِ ب َ ] (ع اِمص ) نگهبانی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). حراست . (از اقرب الموارد). پاسداری . || ترس . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || بی فرزندی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
خیط رقبهلغتنامه دهخداخیط رقبه . [ خ َ طِ رَ ق َ ب َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مغزحرام . مهره ٔ گردن . (منتهی الارب ) (یادداشت مؤلف ).
رقبةلغتنامه دهخدارقبة. [ رَ ب َ ] (ع اِمص ) رِقبَة. (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ). رجوع به رِقبَة شود. || رَقابَة. (ناظم الاطباء). رجوع به رقابة شود.
رقوبلغتنامه دهخدارقوب . [ رَ ] (ع مص ) یا رُقوب . رقابة. (ناظم الاطباء). رِقبَة. (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به رقابة و رقِبَة. رِقبان و رَقَبَه شود.
خیط رقبهلغتنامه دهخداخیط رقبه . [ خ َ طِ رَ ق َ ب َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مغزحرام . مهره ٔ گردن . (منتهی الارب ) (یادداشت مؤلف ).
قاف الرقبهلغتنامه دهخداقاف الرقبه . [ فُرْ رَ ق َ ب َ ](ع اِ مرکب ) پوست گردن . (ناظم الاطباء): اخذه بقاف رقبته ؛ او را گرفت به پوست گردن وی . (ناظم الاطباء).
ترقبهلغتنامه دهخداترقبه . [ ت ُ ق َ ب َ ] (اِخ ) رجوع به مرآت البلدان ج 1 ص 423 و طرقبه در همین لغت نامه شود.