رعنافرهنگ فارسی عمید۱. زیبا و خوشگل.۲. [مجاز] خوشقدوقامت؛ بلند: سرو رعنا.۳. [قدیمی] زن گول و نادان.۴. [قدیمی] زن خودبین و خودآرا.
رعنالغتنامه دهخدارعنا. [ رَ ] (ع ص ) یا رعناء. تأنیث ارعن ؛ زن ابله . (از کشاف زمخشری ). زن گول . (دهار). زن گول و سست و ضعیف . (منتهی الارب ). زن گول و سست . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). زن خویله . (مهذب الاسماء). زن دراز احمق . رعناء. حمقاء. (یادداشت مؤلف ) : تا
بارانشوییrainout/ rain-outواژههای مصوب فرهنگستانزدوده شدن مواد زاید از هوا در پی بارش باران یا برف
رعناءلغتنامه دهخدارعناء. [ رَ ] (اِخ ) لقب شهر بصره . (یادداشت مؤلف ). نام بصره . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). نام بصرة، سمیت به تشبیهاً برعن الجبل . (منتهی الارب ).
رعناءلغتنامه دهخدارعناء. [ رَ ] (ع ص ، اِ) رعنا. مؤنث ارعن ؛ زن گول و سست . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ) (از دهار)(از منتهی الارب ). رجوع به رَعنا شود. || نوعی از انگور. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
رعناییلغتنامه دهخدارعنایی . [ رَ ] (حامص ) رعنائی . زیبایی . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (غیاث اللغات ). حسن وجمال و دلربایی . (ناظم الاطباء) : آمدنداز کشی و رعنایی با هزاران هزار زیبایی . نظامی .تو از هر در که بازآیی بدین خوبی و رعنای
رعناءلغتنامه دهخدارعناء. [ رَ ] (اِخ ) لقب شهر بصره . (یادداشت مؤلف ). نام بصره . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). نام بصرة، سمیت به تشبیهاً برعن الجبل . (منتهی الارب ).
رعناءلغتنامه دهخدارعناء. [ رَ ] (ع ص ، اِ) رعنا. مؤنث ارعن ؛ زن گول و سست . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ) (از دهار)(از منتهی الارب ). رجوع به رَعنا شود. || نوعی از انگور. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
رعناییلغتنامه دهخدارعنایی . [ رَ ] (حامص ) رعنائی . زیبایی . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (غیاث اللغات ). حسن وجمال و دلربایی . (ناظم الاطباء) : آمدنداز کشی و رعنایی با هزاران هزار زیبایی . نظامی .تو از هر در که بازآیی بدین خوبی و رعنای
رعناءلغتنامه دهخدارعناء. [ رَ ] (اِخ ) لقب شهر بصره . (یادداشت مؤلف ). نام بصره . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). نام بصرة، سمیت به تشبیهاً برعن الجبل . (منتهی الارب ).
رعناءلغتنامه دهخدارعناء. [ رَ ] (ع ص ، اِ) رعنا. مؤنث ارعن ؛ زن گول و سست . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ) (از دهار)(از منتهی الارب ). رجوع به رَعنا شود. || نوعی از انگور. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
رعناییلغتنامه دهخدارعنایی . [ رَ ] (حامص ) رعنائی . زیبایی . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (غیاث اللغات ). حسن وجمال و دلربایی . (ناظم الاطباء) : آمدنداز کشی و رعنایی با هزاران هزار زیبایی . نظامی .تو از هر در که بازآیی بدین خوبی و رعنای
زال رعنالغتنامه دهخدازال رعنا. [ ل ِ رَ ] (ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) بمعنی زال بدافعال است که کنایه از دنیای ناپایدار باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ) : دولتش را نوعروسی دان که عکس زیورش دیده ٔ این زال رعنا برنتابد بیش از این .خاقانی .
سرو رعنالغتنامه دهخداسرو رعنا. [ س َرْ وِ رَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) سرو خوشنما و آراسته ، چرا که رعنا بمعنی زن خویشتن آرا باشد. || گاهی مراد از این معشوق بود. || سرو دورنگ . (غیاث ) (آنندراج ).
نارعنالغتنامه دهخدانارعنا. [ رَ ] (ص مرکب ) مقابل رعنا : پیر رعنا بتر از جوان نارعنا. (قابوسنامه ). || نارعنا، که در افسانه های حسین کرد و امثال آن در صفت زنان یا خطاب به آنان می آید به معنی ناپرهیزکار و فاسق و فاجر است . دشنامی است زن را. در تداول افسانه های عامیانه ٔ ف
گل رعنالغتنامه دهخداگل رعنا. [ گ ُ ل ِ رَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گل دوروی . (آنندراج ). گل دورنگ و آن گلی باشد از اندرون سرخ و بیرون زرد. (غیاث ). وردالحماق . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). گل قحبه . وردالفجار : جفت پرکبر نیش بی شهد است گل رعنا دوروی و بدعهد است . <