رامشگاهلغتنامه دهخدارامشگاه . [ م ِ ] (اِ مرکب ) جایگاه رامش و طرب . || انجمن و آرامگاه . (آنندراج ) || جای آسایش و فراغت . (ناظم الاطباء).
رامشگهلغتنامه دهخدارامشگه . [ م ِ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) مخفف رامشگاه . انجمن و مجلس شادی وخوشی . بزم عیش و طرب : بیاراست رامشگهی شاهوارشد ایوان بکردار باغ بهار. فردوسی .بفرمود کان بندی میزبان بیاید به رامشگه مرزبان . <p class="
رامشهلغتنامه دهخدارامشه . [ م ِ ش َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان جرقویه ٔ بخش حومه ٔ شهرستان شهرضا واقع در 95هزارگزی جنوب خاوری شهرضا، متصل براه رامشه به حسن آباد. این ده در کوهستان واقع شده و هوای آن معتدل است . سکنه ٔ آن 2786
رامسةلغتنامه دهخدارامسة. [ م ِ س َ ] (ع ص ، اِ) مفرد رامسات . بادی که اثر را بپوشد. (از متن اللغة) (از مهذب الاسماء).
رامشکدهلغتنامه دهخدارامشکده . [ م ِ ک َ دَ / دِ ] (اِمرکب ) بیت اللطف . (یادداشت مؤلف ). طرب خانه . جای خوشی و شادی . رامشگاه . خیرخانه . رجوع به رامشگاه شود.
رامشگهلغتنامه دهخدارامشگه . [ م ِ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) مخفف رامشگاه . انجمن و مجلس شادی وخوشی . بزم عیش و طرب : بیاراست رامشگهی شاهوارشد ایوان بکردار باغ بهار. فردوسی .بفرمود کان بندی میزبان بیاید به رامشگه مرزبان . <p class="
گاهلغتنامه دهخداگاه . (اِ) عصر. دوره . زمان : و از خلق نخست که را آفرید از گاه آدم تا این زمانه . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).چنین تا بگاه سکندر رسیدز شاهان هر آنکس که آن تخت دید. فردوسی .باده ای چون گلاب روشن و تلخ مانده در خم ز گا