ذرلغتنامه دهخداذر. [ ذَ ] (ع فعل امر) مفرد فعل امر از وذر. مان . بمان . دَع . بگذار. بهل : ذرنی و من خلقت وحیدا. (قرآن 11/74). قل اﷲ، ثم ذرهم . (قرآن 91/6).
ذرلغتنامه دهخداذر. [ ذَرر ] (اِخ ) ابن حبیش الشکری العطاردی . وی از تابعین و محدث و مقری است . و قرائت عبداﷲبن مسعود از خود او و عبداﷲ از علی علیه السلام روایت کند و عاصم و ابوبکربن عیاش از ذر روایت کنند. رجوع به معجم الادباء یاقوت ، چ مارگلیوث ج 2 ص <span
ذرلغتنامه دهخداذر. [ ذَرر ] (اِخ ) ابن عبداﷲ، مکنی به ابی عمر. محدث است . و رجوع به عیون الأخبار ابن قتیبه ٔ دینوری ص 269 شود.
ذرلغتنامه دهخداذر. [ ذَرر ] (اِخ ) الهمدانی . در عقدالفرید ذیل : «الوقوف علی القبور و ما بین الموتی » آرد: ابوذر الهمدانی بر قبر پسر خود ذرّ بایستاد و گفت : یا ذَرّ، شغلنی الحزن لک عن الحزن علیک ، فلیت شعری ما قلت و ما قیل لک ! ثم قال : اللّهم انی قد وهبت لک اسأته فهب له اسأته الیک ، فلما
درِ تحتِ‌فشارpressure door, plug doorواژه‌های مصوب فرهنگستاننوعی در بر روی سازة هواگرد تحتِ‌فشار که در هنگام بسته بودن، تمام تنش‌های وارد بر سازه، از جمله فشار درونی، را تحمل می‌کند
درِ بارگُنجcontainer end door, end door 1واژه‌های مصوب فرهنگستاندری که در دیوارۀ انتهایی بارگُنج تعبیه می‌شود
دستگیرۀ داخلی درdoor inside handle, interior door handleواژه‌های مصوب فرهنگستاندستگیرهای در قسمت داخلی در برای باز کردن آن
ذرٔآءلغتنامه دهخداذرٔآء. [ ذَ ] (ع ص ، اِ) تأنیث اَذرَء (شاید معرّب زال ) زن پیر. || عناق ذرٔآء؛ آن بزیچه ٔ ماده که هر دو گوش وی خجک دارد و دیگر بدنش سیاه بود یا آنکه در سر وی سپیدی بود. گوسپند یا اسپ ماده که هر دو گوش وی خجک دارد و سایر بدنش سیاه بود.یا آنکه در سر وی سپید باشد، و صاحب مهذب ا
مذرورلغتنامه دهخدامذرور. [ م َ ] (ع ص ) پراکنده شده . (ناظم الاطباء). نعت مفعولی است از ذرّ به معنی افشاندن و پراکندن . || کوفته شده و نرم شده . (ناظم الاطباء). نعت مفعولی است از ذر. رجوع به ذر شود.
صالحانیلغتنامه دهخداصالحانی . [ ل ِ ] (اِخ ) محمدبن علی بن ابی ذر صالحانی ،مکنی به ابی بکر. رجوع به محمدبن علی بن ابی ذر شود.
ذرمازیلغتنامه دهخداذرمازی . [ ذَ زی ی ] (اِخ ) محمدبن فضل . محدث است و ابوحفص شاهین از او روایت کند.
ذریحلغتنامه دهخداذریح . [ ذِرْ ری ] (اِخ ) نام بتی بود به نجیر از ناحیه ٔ یمن ، نزدیک حضرموت . (معجم البلدان ).
دشگذرلغتنامه دهخدادشگذر. [ دُ گ ُ ذَ ] (ص مرکب ) صعب العبور، چون : راه دشگذر. (از یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به دش شود.
حذرلغتنامه دهخداحذر. [ ح َ ذِ ] (ع ص )خائف . ترسان . (غیاث ). حذرگیرنده . (مهذب الاسماء). مرد بیدار. مرد باپرهیز. (منتهی الارب ). مرد بیدار و هوشیار. ترسنده . ج ، حَذِرون ، حَذاری ̍. (منتهی الارب ).
حذرلغتنامه دهخداحذر. [ ح ِ ] (ع مص ) حَذَر. ترس . بیم . پرهیز. پرهیز کردن . ترسیدن . (منتهی الارب ).
گذرلغتنامه دهخداگذر. [ گ ُ ذَ ] (اِ) راه . گذار. عبره . راهی که بجهت عبور دریا معین باشد. (آنندراج ) (غیاث ). معبر. جاده . راه شاه . گذری فراخ که از آنجا به راههاو جایهای بسیار توان شد. (فرهنگ اسدی ) : گذر جوی و چندین جهان را مجوی گلش زهر دارد بخیره مپوی .
