ذابل

zābel

معنی

۱. پژمرده؛ ترنجیده؛ خشکیده.
۲. لاغر؛ نزار.

مترادف

۱. پژمرده، پلاسیده، خشکیده
۲. ضعیف، لاغر، نزار

جست‌وجوی دقیق

ذابل

لغت‌نامه دهخدا

ذابل . [ ب ِ ] (اِخ ) ابن طفیل السدوسی ، صحابی است . و جمیعة دختر او از وی یک حدیث روایت کرده است .

ذابل

ذابل . [ ب ِ ] (ع ص ) ذَوی ّ. پژمرده . ترنجیده . پلاسیده . || لاغر. نزار. مَهزول . || خشک شده از عطش مانند لب . || قنّا ذابِل ؛ دقیق لاصق باللیط. و فی المحکم ؛ لاصق اللیط. (تاج العروس ). نیزه ٔ باریک چسبیده پوست . ج ، ذُبُل ، ذُبّل ، ذَوابِل . و در نسخه ای از مهذب الاسماء آمد

ذابل

فرهنگ فارسی عمید

۱. پژمرده؛ ترنجیده؛ خشکیده.۲. لاغر؛ نزار.

ذابل

فرهنگ فارسی معین

(بِ) [ ع . ] (اِفا. ص .) 1 - پژمرده ، پلاسیده . 2 - لاغر، نزار. 3 - خشک شده از عطش .

ذابل

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. پژمرده، پلاسیده، خشکیده ۲. ضعیف، لاغر، نزار

جست‌وجوی هم‌آوا

دابل

لغت‌نامه دهخدا

دابل . [ ب ِ ] (ع ص ) دِبل ، دابل و دبیل ، مبالغة. (دبل ، بالکسر، سختی و بیفرزندی زن ). (از منتهی الارب ).

دبل

لغت‌نامه دهخدا

دبل . [ دُ ب َ ] (ع اِ) سختی . (منتهی الارب ). || زن فرزندمرده . (منتهی الارب ).

دبل

لغت‌نامه دهخدا

دبل . [ دُ ب َ ] (ع اِ)ج ِ دبلة. (منتهی الارب ). رجوع به دُبلَة شود. || ج ِ دبیل . (منتهی الارب ). رجوع به دَبیل شود.

دبل

لغت‌نامه دهخدا

دبل . [ دَ ] (ع اِ)طاعون . || حوض . (منتهی الارب ). || نهر خرد. (منتهی الارب ). جدول . (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء). ج ، دُبول . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء).

دبل

لغت‌نامه دهخدا

دبل . [ دَ ] (ع مص ) گردآوردن چیزی . (منتهی الارب ). الجمع و الاصلاح . (تاج المصادر بیهقی ). || پی درپی زدن بر کسی عصا را. (منتهی الارب ). پیاپی زدن کسی را به عصا. || پیچیدن و بزرگ کردن لقمه برای فروبردن . (منتهی الارب ). || نیرو دادن زمین را به سرگین و مانند آن . دُبول . (من

جست‌وجوی مشابه

ذابلة

لغت‌نامه دهخدا

ذابلة. [ ب ِ ل َ ] (ع ص ) تأنیث ذابِل . عین ٌ ذابلة. فاترةالجفون ، سست پلک .

جست‌وجوی متن

ذبل

لغت‌نامه دهخدا

ذبل . [ ذُ ب ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ ذابل .

ذبل

لغت‌نامه دهخدا

ذبل . [ ذُب ْ ب َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ ذابل .

ذوی

لغت‌نامه دهخدا

ذوی .[ ذَ ی ی ] (ع ص ) ذابِل . پژمرده . پژمریده . پلاسیده .

ذوابل

لغت‌نامه دهخدا

ذوابل . [ ذَ ب ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ ذابل : ذوابل صعاد از مناهل اکباد سیراب می گردند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ، ص 227).

حداد

لغت‌نامه دهخدا

حداد. [ ح َدْ دا] (اِخ ) اسکندرانی . ظافربن القاسم بن منصوربن عبداﷲبن خلف الجذامی الاسکندرانی معروف به حداد شاعر ادیب . حافظ سلفی و گروهی از اعیان از وی روایت کنند. وفات او بمصر در محرم سال (529هَ . ق .) بود، و از اوست :حکم العیون علی الق

جست‌وجوی هم‌آغاز

ذابلة

لغت‌نامه دهخدا

ذابلة. [ ب ِ ل َ ] (ع ص ) تأنیث ذابِل . عین ٌ ذابلة. فاترةالجفون ، سست پلک .

درپیوند

بیشتر بدانید

ذابل

zābel

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا