دولالغتنامه دهخدادولا. (اِ) سبوی آب . (فرهنگ اوبهی ) (از لغت فرس اسدی ). سبویی که در آن آب یا شراب کنند. (ناظم الاطباء). سبوی آب و شراب را گویند. (برهان ) : ز دولا کرد آب اندر خنوری که شویدجامه را هر بخت کوری . شهابی (از لغت فرس اسدی ).</p
دولالغتنامه دهخدادولا. [ دُ ] (ص مرکب ) دوتاه . (ناظم الاطباء). کوز. کوژ. منحنی . دوتاه . دوتا. خم . بخم . خمیده . دوتو. دوتوی . دوته . (یادداشت مؤلف ). || مضاعف و دولای . (ناظم الاطباء).- دولا شدن ؛ خمیدن . دوتو شدن . خم شدن . خم آوردن . دوتا شدن . منحنی شدن . (
دولائیلغتنامه دهخدادولائی . [ دُ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قلقل رود شهرستان تویسرکان . واقع در 12هزارگزی جنوب خاوری تویسرکان کنار راه تویسرکان به ملایر با 104 تن سکنه . آب آن ازچشمه ای است که از گردنه سرابی سرچشمه می گیرد و را
دولاییلغتنامه دهخدادولایی . [ دُ ] (ص نسبی ، اِ مرکب ) دوتایی و مضاعف .- تخته دولایی ؛ تخته ٔ مصنوعی نسبتاً قطور. (یادداشت مؤلف ). || جامه ٔ دوته از ابره و آستر که با هم دوزند و برین قیاس یک لایی . (آنندراج ). || لته ای از یک قماش آستر و ابره ای برای خشک کردن ظ
دولانالغتنامه دهخدادولانا. (اِ) نامی است که در بجنورد به دولانه (تمشک ) دهند. (یادداشت مؤلف ). رجوع به تمشک و دولانه شود.
دولائیلغتنامه دهخدادولائی . [ دُ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قلقل رود شهرستان تویسرکان . واقع در 12هزارگزی جنوب خاوری تویسرکان کنار راه تویسرکان به ملایر با 104 تن سکنه . آب آن ازچشمه ای است که از گردنه سرابی سرچشمه می گیرد و را
دولانالغتنامه دهخدادولانا. (اِ) نامی است که در بجنورد به دولانه (تمشک ) دهند. (یادداشت مؤلف ). رجوع به تمشک و دولانه شود.
دولاب بازلغتنامه دهخدادولاب باز. (نف مرکب ) شعبده باز. (ناظم الاطباء). || آنکه در معامله در ادای وجه افراط می کند. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ).
دولاب رنگلغتنامه دهخدادولاب رنگ . [ رَ ] (ص مرکب ) کره ٔ فلکی که مانند دولاب گردش می کند. (ناظم الاطباء) : ز نوک سنان چرخ دولاب رنگ ز پرگار گردش فرومانده لنگ . نظامی .بر پر از این گنبد دولاب رنگ تا رهی از گردش پرگارتنگ .<p class
دولائیلغتنامه دهخدادولائی . [ دُ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قلقل رود شهرستان تویسرکان . واقع در 12هزارگزی جنوب خاوری تویسرکان کنار راه تویسرکان به ملایر با 104 تن سکنه . آب آن ازچشمه ای است که از گردنه سرابی سرچشمه می گیرد و را
دولاب گردانلغتنامه دهخدادولاب گردان . [ گ َ ] (نف مرکب ) کسی که تجارت و داد و ستد می کند. (ناظم الاطباء). || به مال دیگران بازی کننده و این از جهت بی دستگاهی بود. (از آنندراج ) : از جگر سرمایه دارد دردکان تاجر دولاب گردان چشم ماست .شاپور تهرانی (
