درملغتنامه دهخدادرم . [ دَ رِ ] (ع اِ) درختی است .(منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). نام درختی است که به لیبیه (لیبی ) روید و صمغ اَشَق ّ از آن درخت است . (یادداشت مرحوم دهخدا).
درملغتنامه دهخدادرم . [ دَ رَ ] (ع اِ) استخوان ابرو،آنگاه که برآمده نباشد. || سرخی بر دو لب پس از مسواک کردن . (از ذیل اقرب الموارد از تاج ).
درملغتنامه دهخدادرم . [ دَ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان وردیمه سورتیجی بخش چهاردانگه ٔ شهرستان ساری واقع در 29 هزارگزی شمال کیاسر. آب آن از چشمه سار و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
درملغتنامه دهخدادرم . [ دُ ] (ع ص ) ج ِ أدرم . (منتهی الارب ). رجوع به ادرم شود. || ج ِ دَرماء. (منتهی الارب ). رجوع به درماء شود.
درملغتنامه دهخدادرم . [ دَ / دَ رَ / دَ رِ ] (ع مص ) گام نزدیک گذاشتن در شتاب روی ، و گام نزدیک گذاشتن خرگوش و خارپشت و غیره در شتاب روی . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || آهسته و نرم رفتن شتر. (از منتهی الارب ). دَرا
ضرملغتنامه دهخداضرم . [ ض َ رَ ] (ع اِ) ج ِ ضَرمة. (منتهی الارب ). چیزهای نیم سوخته . (منتخب اللغات ).
دیگرملغتنامه دهخدادیگرم . [ گ َ رُ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) مثل . نائب مناب . عدیل . قرین . قائم مقام . ثانی اثنین . (یادداشت مرحوم دهخدا). و به این معنی لازم الاضافه است : و امیر طاهر که شیر باریک خوانند ماند، دیگرم رستم دستان برآمد و عالم همه از او رنگ گرفت . (تاریخ سیست
درمانلغتنامه دهخدادرمان . [ دَ رَ ] (ع مص ) به معنی دَرْم است در تمام معانی . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دَرْم . دَرَم . دَرِم . دَرامة. و رجوع به درامة و درم شود.
درمکهلغتنامه دهخدادرمکه . [ دَ م َ ک َ / ک ِ ] (اِ) نان میده که سفید باشد. (آنندراج ) (غیاث از شرح نصاب ). و رجوع به درمک شود.
درماخلغتنامه دهخدادرماخ . [ دَ ] (اِخ ) ناحیتی بوده است به بخارا که بعد آنرا مسجد مغاک خواندند. (از شرح احوال و آثار رودکی ج 1 ص 285).
درمللغتنامه دهخدادرمل . [ دُ م ُ ] (اِ) غله را گویند که هنوز خوب نرسیده باشد و آنرا بریان کنند و خورند. (برهان ). دلمل . و رجوع به دلمل شود.
درماشلغتنامه دهخدادرماش . [ دُ ] (اِ مرکب ) مروارید درشت به اندازه ٔ ماشی . (یادداشت مرحوم دهخدا).- اختلاط ماش به درماش ؛ ممزوج و مشتبه کردن ناچیزی به چیزهای گرانبها و نفیس . (یادداشت مرحوم دهخدا).
حب غاریقونلغتنامه دهخداحب غاریقون . [ ح َب ْ ب ِ ] (اِ مرکب ) درد مفاصل و استسقاء را مفید بود و فرنکیه و بلخیه را سودمند آید. صفت آن : صبر سقوطری و افتیمون از هر یک شش درم ، غاریقون چهار درم ، سقمونیا یک درم ، ایرسا و انیسون از هر یک دو درم ، همه را کوفته و بیخته به آب خالص سریشند و حب ها ساخته از
درمانلغتنامه دهخدادرمان . [ دَ رَ ] (ع مص ) به معنی دَرْم است در تمام معانی . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دَرْم . دَرَم . دَرِم . دَرامة. و رجوع به درامة و درم شود.
درمکهلغتنامه دهخدادرمکه . [ دَ م َ ک َ / ک ِ ] (اِ) نان میده که سفید باشد. (آنندراج ) (غیاث از شرح نصاب ). و رجوع به درمک شود.
درماخلغتنامه دهخدادرماخ . [ دَ ] (اِخ ) ناحیتی بوده است به بخارا که بعد آنرا مسجد مغاک خواندند. (از شرح احوال و آثار رودکی ج 1 ص 285).
درم داریلغتنامه دهخدادرم داری . [ دِ رَ ] (حامص مرکب ) درم داشتن . داشتن درم . توانگری . تمول . غنا. موسری . (یادداشت مرحوم دهخدا).
درم دانلغتنامه دهخدادرم دان . [ دِ رَ ](اِ مرکب ) ظرفی که درمها در آن نگه دارند. (آنندراج ). صندوق پول . کیسه ٔ پول . (ناظم الاطباء) : قلمدانش از بس درم دان شده غلافش به دستور همیان شده .ملا طغرا(از آنندراج ).
چهل درملغتنامه دهخداچهل درم . [ چ ِ هَِ دِ رَ ] (اِ مرکب ) نام وزنه ای است . (ناظم الاطباء). اوقیه . (یادداشت مؤلف ).
سرای درملغتنامه دهخداسرای درم . [ س َ ی ِ دِ رَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) دارالضرب . دارالسکه . ضرابخانه : شهرکی است از وی تا لب رود پرک فرسنگی است و اندر وی سرای درم زدن است [ به ماوراءالنهر ]. (حدود العالم ).همی کرد اندیشه ٔ بیش و کم بفرمود پس تا سرای درم بس
مدرملغتنامه دهخدامدرم . [ م ُ رِ ] (ع ص ) طفلی که دندان شیر وی بجنبد تا بجایش دیگر برآید. (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || شتر بچه که جذعة به اثنی شدن گیرد و آن در سال پنجم یا ششم باشد . (آنندراج ).
دینار و درملغتنامه دهخدادینار و درم . [ رُ دِ رَ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) وجه . تن خواه . پول نقد. (یادداشت دهخدا). زر و سیم ... سکه ٔ طلا و نقره : آنکس که به دینار و درم مال بیندوخت سر عاقبت اندرسر دینار و درم کرد.(از یادداشت دهخدا).
