درشتی

dorošti

معنی

۱. بزرگی، در حجم.
۲. زبری؛ ناهمواری.
۳. [قدیمی، مجاز] تندخویی: ◻︎ درشتی کند با غریبان کسی / که نابوده باشد به غربت بسی (سعدی: ۱۲۵).

مترادف

۱. پرخاش، جور، خشونت، ستم، عنف
۲. تشدد، شدت، صلابت
۳. زمختی، ضخامت، کلفتی
۴. ناهمواری ≠ نرمی، همواری

جست‌وجوی دقیق

درشتی

لغت‌نامه دهخدا

درشتی . [ دُ ش َ / ش ِ ] (اِخ ) درستی . نام دختر نوشیروان زن بهرام . (از ناظم الاطباء). رجوع به درستی شود.

درشتی

درشتی . [ دُ رُ ] (حامص ) سختی . (غیاث ) (آنندراج ). شدت . شَرز. شَرص . شَزَن . شُزُنة. شُزونة. قُرْقَفة. قَعْضَبة. (منتهی الارب ). || صلابت . (یادداشت مرحوم دهخدا). جُساءة. جَلَد. عَرْدَمة. عَلَب . قَرْدَسة. قَزَب . قَعْسَرة. مَعَز. (منتهی الارب ). || ناهمواری . (آنندراج ):

درشتی

فرهنگ فارسی عمید

۱. بزرگی، در حجم.۲. زبری؛ ناهمواری.۳. [قدیمی، مجاز] تندخویی: ◻︎ درشتی کند با غریبان کسی / که نابوده باشد به غربت بسی (سعدی: ۱۲۵).

درشتی

دیکشنری فارسی به عربی

حموضة , غزارة

درشتی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

acerbity, asperity, cut, rough-and-tumble

جست‌وجوی هم‌آوا

درستگی

لغت‌نامه دهخدا

درستگی . [ دُ رُ ت َ / ت ِ ] (حامص ) درست بودن : هکوع ؛ بازشکسته شدن استخوان بعددرستگی . (از منتهی الارب ). || راستی . حقیقت . || صحت . تندرستی . (ناظم الاطباء): مرَض ؛ بیماری و پراکندگی مزاج بعدِ صحت و درستگی . (منتهی الارب ). || درست و آراس

درستی

لغت‌نامه دهخدا

درستی . [ دُ رُ ] (حامص ) راستی . (آنندراج ). صدق . صحت . حقیقت . واقع : درشت است پاسخ ولیکن درست درستی درشتی نماید نخست . ابوشکور.که میراث بود از شه کیقباددرستی بدان بد کیان را نژاد. فردو

درستی

لغت‌نامه دهخدا

درستی . [ دُ س َ / دُ س ِ ] (اِخ ) درشتی . نام دختر انوشیروان است که در حباله ٔ بهرام بود. (برهان ) (آنندراج ). و آن مرکب از دُر و ستی است . (از شرح احوال رودکی ص 1105). این نام مأخوذ از هفت پیکر نظامی است ،

درستی

فرهنگ فارسی عمید

۱. درست بودن.۲. درستکاری.

درستی

accuracy

واژه‌های مصوب فرهنگستان

معیاری که نزدیکی برایند مشاهدات یک کمیت را به اندازۀ واقعی آن نشان می‏دهد

جست‌وجوی مشابه

درشتی کردن

لغت‌نامه دهخدا

درشتی کردن . [ دُ رُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) تندی کردن . مفالطت کردن . پرخاش کردن . تشدد کردن . بسختی و تندی رفتار کردن . (ناظم الاطباء). سختی کردن . خشونت کردن . سخت گرفتن . سختگیری کردن . تَبکیت . تَغلیظ. تَقریع. (منتهی الارب ). عُنف . (دهار). غلظة. (ترجمان القرآن جرجانی ). کَی

درشتی نمودن

لغت‌نامه دهخدا

درشتی نمودن . [ دُ رُ ن ُ / ن ِ / ن َ / دَ ] (مص مرکب ) درشتی کردن . بسختی و تندی رفتار کردن . پرخاش کردن . تشدد کردن . شدت عمل نشان دادن . سختی و تندی از خود نشان دادن . ازد