خواندهلغتنامه دهخداخوانده . [ خوا / خا دَ ] (اِخ ) دهی از بخش حومه ٔ شهرستان نائین در بیست ودوهزارگزی نائین . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).
خواندهلغتنامه دهخداخوانده . [ خوا/ خا دَ / دِ ] (ن مف ) پذیرفته شده ، چنانکه در خواهرخوانده و برادرخوانده می آید. || اسم مفعول از خواندن . رجوع به معانی خواندن شود. || مدعی علیه در اصطلاح دادگستری . (از لغات فرهنگستان ).
خواندهفرهنگ فارسی عمید۱. قرائتشده.۲. (اسم، صفت) [مقابلِ خواهان] (حقوق) طرف دعوی؛ مدعیعلیه.۳. [قدیمی] دعوتشده.
خاله خواندهلغتنامه دهخداخاله خوانده . [ ل َ / ل ِ خوا / خا دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) زنی را بعنوان خاله نامیده که با مادر خود قرابت خواهری ندارد. مجازاً زنی را گویند که با همه طرح دوستی ریزد.
فسون خواندهلغتنامه دهخدافسون خوانده . [ ف ُ خوا / خادَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آنکه افسون را آموخته و درس افسونگری خوانده . به کنایت مجرب . آزموده : گفت ناردبها بهانه مگیربه افسون خوانده ای فسانه مگیر.<br
خاله خواندهلغتنامه دهخداخاله خوانده . [ ل َ / ل ِ خوا / خا دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) زنی را بعنوان خاله نامیده که با مادر خود قرابت خواهری ندارد. مجازاً زنی را گویند که با همه طرح دوستی ریزد.
فسون خواندهلغتنامه دهخدافسون خوانده . [ ف ُ خوا / خادَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آنکه افسون را آموخته و درس افسونگری خوانده . به کنایت مجرب . آزموده : گفت ناردبها بهانه مگیربه افسون خوانده ای فسانه مگیر.<br
دخترخواندهلغتنامه دهخدادخترخوانده . [ دُ ت َ خوا / خا دَ / دِ ] (اِ مرکب ) دختری که از جانب مرد یا زنی بفرزندی پذیرفته شده باشد. کودکی مادینه که زنی یا مردی او را به فرزندی خود پذیرفته باشد. || نادختری . دختر زن از شوهر دیگر. دختر
دعاخواندهلغتنامه دهخدادعاخوانده . [ دُ خوا / خا دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آنچه بر آن دعا خوانده اند: نقل یا غذای دعاخوانده ؛ که آیات و کلماتی که عنوان دعا دارد خوانده و بر آن دمیده اند.
خاله خواندهلغتنامه دهخداخاله خوانده . [ ل َ / ل ِ خوا / خا دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) زنی را بعنوان خاله نامیده که با مادر خود قرابت خواهری ندارد. مجازاً زنی را گویند که با همه طرح دوستی ریزد.
خواهرخواندهلغتنامه دهخداخواهرخوانده . [ خوا / خا هََ خوا / خا دَ / دِ ] (اِ مرکب ) کسی که شخص آنرا به خواهری قبول کرده باشد. (ناظم الاطباء) : زن کفشگر...خواهرخوانده را بینی ب
دادخواندهلغتنامه دهخدادادخوانده . [ خوا / خا دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) نعت مفعولی از دادخواندن . || در اصطلاح دادگستری ، مدعی علیه . متشاکی . معروض .