خنداندنلغتنامه دهخداخنداندن . [ خ َ دَ ] (مص ) خندیدن کنانیدن . (ناظم الاطباء). بخنده درآوردن . خندانیدن : گر بماه دی در باغ شود خندان گل بخنداند در باغ دی و بهمن . فرخی .و آن را که ازو همی بخندیدی فردا ز تو بیگمان بخنداند.<p
خندانیدنلغتنامه دهخداخندانیدن . [ خ َ دَ ] (مص مرکب ) بخنده درآوردن . بخنده واداشتن . خنداندن . اضحاک . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) : نبینی آفتاب آسمان راکز آن خندد که خنداند جهان را.نظامی .
خندانفرهنگ فارسی عمید۱. خنده‌کننده.۲. (قید) درحال خندیدن.۳. [مجاز] شکفته و بازشده: گل خندان، پستهٴ خندان.۴. (بن مضارعِ خنداندن) = خنداندن
مسخره بودنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات فردی سخره بودن، آدم را به خندهانداختن، مضحک بودن، سرگرم کردن، احمقانه بودن، احمقانه رفتار کردن خنداندن
