خداپرستیلغتنامه دهخداخداپرستی . [ خ ُ پ َ رَ ](حامص مرکب ) عمل پرستیدن خدا. حالت پرستیدن خدا. حالت اعتقاد خدا (یادداشت بخط مؤلف ). تدین . دینداری . (ناظم الاطباء) : در همه حالها راستی و یکدلی و خداپرستی خویش اظهار کرده است . (تاریخ بیهقی ).در پرستشگهی گرفته قرارنی
خداپرستیفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مذهب تی، توحید، یگانه‌پرستی، دین اهل کتاب، اعتقاد به‌وحدت وجود اعتقاد به تعدد خدایان، شرک
خداپرستلغتنامه دهخداخداپرست . [ خ ُ پ َ رَ ] (نف مرکب ) متأله . معتقد بخداوند. مؤمن بخدا. مقابل دهری . آنکه عالم و امور آن را متکی بر خدایی می داند. (یادداشت بخط مؤلف ). متدین . موحد. دیندار. (ناظم الاطباء) : عقل جهان طلب در آلودگی زندعقل خداپرست زند درگه صفا.<
خدیوپرستلغتنامه دهخداخدیوپرست . [ خ ِ / خ َ ی ْ وْ پ َ رَ ] (نف مرکب ) پرستنده ٔ خدیو. پرستش کننده ٔ خدیو : بی خردوار اگر شدند ز دست بخروشان کنم خدیوپرست .نظامی .
