حکومت

hokumat

معنی

۱. حکم دادن؛ فرمان دادن.
۲. (اسم) (سیاسی) فرمانروایی کردن بر یک شهر یا کشور و اداره کردن شئون اجتماعی و سیاسی مردم.
⟨ حکومت عادله: [قدیمی] حکومتی که اساس آن بر عدالت باشد.

مترادف

امارت، پادشاهی، حکمرانی، دولت، ریاست، سلطنت، صدارت، فرمانروایی، وزارت

برابر پارسی

سالاری، فرما نروای

جست‌وجوی دقیق

حکومت

لغت‌نامه دهخدا

حکومت . [ ح ُ م َ ] (ع مص ) حکومة. قضا. قضاوت کردن . داوری کردن . || حکم راندن . دیوان کردن . || فرمانروایی کردن . || سلطنت کردن ، پادشاهی کردن . (فرهنگ فارسی معین ). || (اِمص ) فرماندهی . حکمرانی . حکم . (در تمام معانی ) سلطنت . سلطان . || ترافع. داوری . قضاوت <span class="h

حکومت

فرهنگ فارسی عمید

۱. حکم دادن؛ فرمان دادن.۲. (اسم) (سیاسی) فرمانروایی کردن بر یک شهر یا کشور و اداره کردن شئون اجتماعی و سیاسی مردم.&lang; حکومت عادله: [قدیمی] حکومتی که اساس آن بر عدالت باشد.

حکومت

government, state 3

واژه‌های مصوب فرهنگستان

سازوکاری قاعده‏مند متشکل از نهادها و قوانین برای حکمرانی در سطح محلی و منطقه‏ای و ملی

حکومت

دیکشنری فارسی به عربی

ادارة , حکومة , سيادة , عجل مخصي , عهد ، إدارَة

حکومت

دیکشنری فارسی به انگلیسی

archy _, dominion, governance, government, raj, reign, rule, state

جست‌وجوی هم‌آوا

حکومت راندن

لغت‌نامه دهخدا

حکومت راندن . [ ح ُ م َ دَ ] (مص مرکب ) اعمال و بکار بردن سلطه و قوه ٔ حاکمی . حکومت کردن . تحکم .

حکومت کردن

لغت‌نامه دهخدا

حکومت کردن . [ ح ُ م َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) فرماندهی کردن . || داوری کردن :کسان حکومت باطل کنند و پندارندکه حکم را همه وقتی ملازم است نفاذ. سعدی .|| سلطنت کردن .

حکومت نظامی

لغت‌نامه دهخدا

حکومت نظامی . [ ح ُ م َ ت ِ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) معلق ماندن قوانین مدنی موقتاً و نائب مناب شدن قوانین لشکری آنرا برای مصلحتی عام . رجوع به نظامی شود.

حکومت گاه

لغت‌نامه دهخدا

حکومت گاه . [ ح ُم َ ] (اِ مرکب ) دارالامارة. (آنندراج ). فرمانداری .

حکومت نشین

لغت‌نامه دهخدا

حکومت نشین . [ ح ُ م َ ن ِ ] (اِ مرکب ) شهر یا قصبه ای که مقر حاکمی که از عاصمه ٔ ملک رود، نشیند: حکومت نشین کردستان سنندج است . دارالحکومة. دارالایالة.