حفر

hafr

معنی

۱. کندن زمین؛ گود کردن.
۲. کندن چاه.

مترادف

۱. حفاری، کندن، گود کردن
۲. کاوش کردن، کاویدن
۳. کاوش

جست‌وجوی دقیق

حفر

لغت‌نامه دهخدا

حفر. [ ح ُ ف َ ] (ع اِ) ج ِ حفرة. (از اقرب الموارد) : در حدیث آمده : القبر روضة من ریاض الجنة او حفرة من حفرالنیران .

حفر

لغت‌نامه دهخدا

حفر. [ ح َف َ ] (اِخ ) نام دیگر گلخنگان است . (از فارسنامه ).

حفر

لغت‌نامه دهخدا

حفر. [ ح َ ] (ع اِ)چیزی چون خزف زودشکن که به بن دندانها بندد برنگ زرد یا سیاه یا سبز و آنرا قلح نیز گویند. رجوع به تذکره ٔ انطاکی ج 2 ص 151، 152 و رجوع به ماده ٔ قبل شود. ||

حفر

حفر. [ ح َ ] (ع مص ) کندن زمین . کندن [ چنانکه گودی چاهی را ] . (منتهی الارب ). کندن زمین را با آهنی چون بیل و کلند و امثال آن . (از منتهی الارب ).زمین کندن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتخب از غیاث ).- حفر بئر ؛ فروبردن چاه . گود کردن . فروکندن . حفر

حفر

لغت‌نامه دهخدا

حفر. [ ح َ ف َ ] (اِخ ) نام موضعی میان مکه و بصره و آنرا حفیر نیز نامند. || موضعی بکوفه که عمربن سعدالحصری بدانجای فرودآمد و از همین جاست انتساب او به حفری . || نام چاهی بمکه . آبی از آبهای نملی در وادی مهزول . (معجم البلدان ).

جست‌وجوی هم‌آوا

حفیر

لغت‌نامه دهخدا

حفیر. [ ح َ ] (ع اِ) گور. (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد). گور کنده . (منتهی الارب ). گور کنده شده . (غیاث از منتهی الارب ). || گودال . حفر. (از اقرب الموارد).

حفیر

لغت‌نامه دهخدا

حفیر. [ ح َ ](اِخ ) نام نهریست به اردن از منازل بنی القین بن جسر.(معجم البلدان ). || آبی و موضعی است میان مکه و بصره و که به حَفَر مشهور شده است . و بدانجا کفتار بسیار باشد. و اولین منزل حاجیان بصره است . (معجم البلدان ). || نام موضعی است به نجد.

حفیر

لغت‌نامه دهخدا

حفیر. [ ح َ / ح ُ ف َ ] (اِخ ) آبی از بنی جعفربن کلاب . || نام آبی از بنی هجیم به پنج میلی بصره . || نام منزلی میان ذوالحلیفة و ملک . || نام آبی به اجا. (معجم البلدان ).

عفر

لغت‌نامه دهخدا

عفر. [ ع َ ] (ع اِ) خاک . (منتهی الارب ). تراب . (فهرست مخزن الادویه ). روی خاک . ظاهر و روی خاک . (از اقرب الموارد). || دشواری و سختی : کلام لاعفر فیه ؛ سخنی که پیچیدگی و دشواری در آن نباشد. (از اقرب الموارد). عَفَر. (منتهی الارب ). رجوع به عَفَر شود.

عفر

لغت‌نامه دهخدا

عفر. [ ع َ ] (ع مص ) در خاک مالیدن . (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). در خاک غلطانیدن و خاک آلوده کردن . || زیر خاک دفن نمودن و پنهان کردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || بر زمین زدن چیزی را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || کشت را برای بار اول آب دادن ، گوین

جست‌وجوی مشابه

حفرالرباب

لغت‌نامه دهخدا

حفرالرباب . [ ح َ ف َ رُرْ رِ ] (اِخ ) آبی است به دهناء از منازل تمیم بن مره .

حفرالبطاح

لغت‌نامه دهخدا

حفرالبطاح . [ح َ ف َ رُل ْ ؟ ] (اِخ ) موضعی است . (معجم البلدان ).

حفرالسبیع

لغت‌نامه دهخدا

حفرالسبیع. [ ح َ ف َ رُس ْ س َ ] (اِخ ) موضعی است به کوفه . منسوب به قبیله ٔ سبیع. و ابوداود کوفی حفری منسوب به این حفر است . و او محدث است و از ثوری روایت کندو از او ابوبکربن ابی شیبه روایت کند. او به 203 هَ . ق . و بقولی <span class="hl" di

حفرالسوبان

لغت‌نامه دهخدا

حفرالسوبان . [ ح َ ف َ رُس ْ سو ] (اِخ ) موضعی است به بلاد عرب . (معجم البلدان ).

حفرالسیدان

لغت‌نامه دهخدا

حفرالسیدان . [ ح َ ف َ رُس ْ سی ] (اِخ ) موضعی است به بلاد عرب . (معجم البلدان ).

جست‌وجوی متن

dig

دیکشنری انگلیسی به فارسی

حفر کردن، حفاری، حفر، کاوش، کنایه، کندن، کاوش کردن، فرو کردن

digging

دیکشنری انگلیسی به فارسی

حفر، نبش

graving dock

دیکشنری انگلیسی به فارسی

حفر گودال

حفاری

دیکشنری فارسی به عربی

تنقيب , حفر

حکاکی

دیکشنری فارسی به عربی

حفر , قطع

جست‌وجوی هم‌آغاز

حفرالرباب

لغت‌نامه دهخدا

حفرالرباب . [ ح َ ف َ رُرْ رِ ] (اِخ ) آبی است به دهناء از منازل تمیم بن مره .

حفر بنی تمیم

لغت‌نامه دهخدا

حفر بنی تمیم . [ ح َ ف َ رِ ب َ ت َ ] (اِخ )نام چاهی است بنی تمیم را به مکه . (معجم البلدان ).

حفر سعد

لغت‌نامه دهخدا

حفر سعد. [ ح َ ف َ رُ س َ ] (اِخ ) موضعی است به بلاد عرب . منسوب به سعدبن زید مناةبن تمیم . و آن در برابر عرمة و بدان سوی دهناء است نزدیک یکی از کوههای دهناء که آنرا حاضر نامند. (معجم البلدان ).

حفرالبطاح

لغت‌نامه دهخدا

حفرالبطاح . [ح َ ف َ رُل ْ ؟ ] (اِخ ) موضعی است . (معجم البلدان ).

حفر ابی موسی الاشعری

لغت‌نامه دهخدا

حفر ابی موسی الاشعری . [ ح َ ف َ رُ اَ سَل ْ اَ ع َ ] (اِخ ) موضعی بر جاده مکه به بصرة و آن چاههای آب است که ابوموسی اشعری در راه حاج حفر کرده است . (معجم البلدان ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

داءالحفر

لغت‌نامه دهخدا

داءالحفر. [ ئُل ْ ح َ ] (ع اِ مرکب ) اسقربوط . فسادالدم . رقةالدم .

محفر

لغت‌نامه دهخدا

محفر. [ م ِ ف َ ] (ع اِ) محفار. محفرة. بیل و آنچه بدان کَنَنَد. (منتهی الارب ). رجوع به محفار شود.

وادی حفر

لغت‌نامه دهخدا

وادی حفر. [ ح َ ] (اِخ ) نام موضعی است . (از معجم البلدان در ذیل حفر).

فرغ الحفر

لغت‌نامه دهخدا

فرغ الحفر. [ ف َ غُل ْ ح َ ف َ ] (اِخ ) شهری است مر تمیم را. (منتهی الارب ). شهری است تمیم را بین شقیق و أود و خفاف و در آن گرگهاست که مردمان را خورند. (معجم البلدان ).

مستحفر

لغت‌نامه دهخدا

مستحفر. [ م ُ ت َ ف ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استحفار. جوی سزاوار کندن . (ناظم الاطباء). جویی که وقت حفر آن فرارسیده باشد. (اقرب الموارد). رجوع به استحفار شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

حفر

hafr

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا