جهوریلغتنامه دهخداجهوری . [ ج َه ْ وَ ری ی ] (ع ص ) بلند و مرتفع. (اقرب الموارد): کلام جهوری ؛ سخن بلندآواز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجل جهوری الصوت ؛ مرد بلند آواز. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || رجل جهوری ؛ مرد دیداری . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). چیزی که بچشم بزر
ظهوریلغتنامه دهخداظهوری . [ ظُ ] (اِخ ) از قدمای شعرای عثمانی است منسوب به خانواده ٔ دلبندزاده از اهل مناستر و به همانجا درگذشته است .
ظهوریلغتنامه دهخداظهوری . [ ظُ ] (اِخ ) تبریزی . شاعری است . از اوست :چه رشک میبری ای دل به کشتگان غمش تو هم به مقصد خود میرسی شتاب مکن .
ظهوریلغتنامه دهخداظهوری . [ ظُ ] (اِخ ) ترشیزی . از شعرای خراسان است . او به هندوستان مسافرت کرد و به خدمت ابراهیم عادلشاه ثانی رسید و ساقی نامه ٔ خود را که حاوی چهارهزار بیت است به نام وی پرداخت . او را دیوانی است و هم سه رساله به نام «خوان خلیل » و «رساله ٔ نورس » و «گلزار ابراهیم » و کتاب م
ظهوریلغتنامه دهخداظهوری . [ ظُ ] (اِخ ) شیرازی . شاعری است . از اوست :تو پاک دامنی از ما ز رشک نزدیک است که سر به وادی تهمت دهی گمان مرااگر دروغ وگر راست حرفها دارم ز غیر زود ببر یا ببر زبان مرا.
جهوری الصوتلغتنامه دهخداجهوری الصوت . [ ج َه ْ وَ ری یُص ْ ص َ ] (ع ص مرکب ) رجل جهوری الصوت ؛ مرد بلندآواز. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء).
ابوعروهلغتنامه دهخداابوعروه . [ اَ ع ُ وَ ] (اِخ )السباع . رجوع به ابوعروه مردی جهوری الصوت ... شود.
ابوعروهلغتنامه دهخداابوعروه . [ اَ ع ُ وَ ] (اِخ )مردی جهوری الصوت که به بلندی صیحه ٔ او مثل زدندی .
صداکلفتلغتنامه دهخداصداکلفت . [ ص َ / ص ِ ک ُ ل ُ ] (ص مرکب ) خشن آواز. جهوری الصوت . درشت آواز. خشن بانگ .
ابوالحزملغتنامه دهخداابوالحزم . [ اَ بُل ْ ح َ ] (اِخ ) جهوربن محمدبن جهور. او اولین ِ امرای جهوری قرطبه ، امیری فاضل و ادیب و شاعر بود (از 422 تا 435 هَ . ق .).
گران آوازلغتنامه دهخداگران آواز. [ گ ِ ] (ص مرکب ) کسی که آواز کلفت و بم دارد. جَهْوَری ّالصوت . درشت آواز. مراد خشونت و غلظتی است که در صوت پدید آید، طبیعی یا عرضی .
جهوری الصوتلغتنامه دهخداجهوری الصوت . [ ج َه ْ وَ ری یُص ْ ص َ ] (ع ص مرکب ) رجل جهوری الصوت ؛ مرد بلندآواز. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء).
علی اجهوریلغتنامه دهخداعلی اجهوری . [ ع َ ی ِ اُ ] (اِخ ) ابن محمدبن عبدالرحمان اجهوری مصری مالکی ، ملقّب به نورالدین و مکنّی به ابوالارشاد. عالم و ادیب و فقیه و متکلم و محدّث و منطقی بود که در سال 967 هَ . ق . در مصر متولد شد و در جمادی الاولای سال <span class="hl
