جغنهلغتنامه دهخداجغنه . [ ج َ ن َ / ن ِ ] (اِ) مرغی است فراخ چشم و زردرنگ و جغنق معرب آنست . (برهان ) (آنندراج ). در گناباد خراسان نوعی جغد را گویند که بفال بد گیرند.
جغن__هلغتنامه دهخداجغن__ه . [ ج ِ غ ِ ن ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان درزآب بخش حومه ٔ شهرستان مشهد واقع در 31هزارگزی شمال باختری مشهد کنار راه قدیمی مشهد - قوچان . جلگه و هوای آن معتدل است و 76 تن سکنه دارد. آب آن از قنات و محص
جغنه آستانهلغتنامه دهخداجغنه آستانه . [ ج ِ غ َ ن ِ ن ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان درزآب بخش حومه ٔ شهرستان مشهد. کنارراه قدیمی مشهد قوچان . جلگه و هوای آن معتدل است و 122 تن سکنه دارد. آب آن از قنات و محصول آن غلات و چغندر و سیب زمینی و شغل اهالی زراعت و مالداری اس
زغنگلغتنامه دهخدازغنگ . [ زَ غ َ ] (اِ) برجستن گلوباشد که به عربی فواق گویند. (برهان ) (آنندراج ) (ازفرهنگ فارسی معین ). فواق . زروغ . (ناظم الاطباء). فواق . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 299). ژغنگ : مرا رفیقی پرسید کین غریو ز چیست
زغینیلغتنامه دهخدازغینی . [ زُ غ َ ] (اِخ ) محمدبن عبدالعزیز فقیه ، مؤلف احکام القضاة است . (منتهی الارب ).
جغنه آستانهلغتنامه دهخداجغنه آستانه . [ ج ِ غ َ ن ِ ن ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان درزآب بخش حومه ٔ شهرستان مشهد. کنارراه قدیمی مشهد قوچان . جلگه و هوای آن معتدل است و 122 تن سکنه دارد. آب آن از قنات و محصول آن غلات و چغندر و سیب زمینی و شغل اهالی زراعت و مالداری اس
کویرلغتنامه دهخداکویر. [ ک َ / ک ِ ] (اِ) زمین بی آب و شوره زار باشد، وآن را به عربی قراح گویند. (برهان ). زمین شوره زار. (آنندراج ). زمین شوره زار بی آب وگیاه . (ناظم الاطباء). زمین شوره زار بی آب . (فرهنگ رشیدی ). قاع . (نصاب ، از یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
جغنه آستانهلغتنامه دهخداجغنه آستانه . [ ج ِ غ َ ن ِ ن ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان درزآب بخش حومه ٔ شهرستان مشهد. کنارراه قدیمی مشهد قوچان . جلگه و هوای آن معتدل است و 122 تن سکنه دارد. آب آن از قنات و محصول آن غلات و چغندر و سیب زمینی و شغل اهالی زراعت و مالداری اس
