ترجمه مقاله

جان فزا

jānfazā

۱. آنچه باعث نشاط شود؛ آنچه به انسان روح و روان و نشاط بدهد.
۲. (اسم) آب حیات: ◻︎ جهان‌دار یزدان گوای من است / که دیدار تو جان‌فزای من است (فردوسی۲: ۲/۷۵۸).

جان

فرهنگ فارسی عمید

۱. نیرویی که تن به آن زنده است؛ روح حیوانی.۲. روان: ◻︎ جان که آن جوهر است و در تن ماست / کس نداند که جای او به کجاست (نظامی۴: ۵۳۸)، ◻︎ جان و روان یکی‌ست به نزدیک فیلسوف / ورچه ز راه نام دو آید روان و جان (ابوشکور: شاعران بی‌دیوان: ۸۹).۳. [مجاز] گرامی؛ عزیز: دختر جان.۴. نیرویی که در

جان

لغت‌نامه دهخدا

جان . (اِ) بقول هوبشمان از کلمه ٔ سانسکریت ذیانه (فکر کردن ) است . و بقول مولر و یوستی جان با کلمه ٔ اوستائی گیه (زندگی کردن ) از یک ریشه است ولی هوبشمان آنرا صحیح نمیداند. در پهلوی گیان شکل قدیمتر و جان شکل تازه تلفظ جنوب غربی است . و در کردی و بلوچی وافغانی (دخیل ) جان آمده

ترجمه مقاله