تن آسان

tan[']āsān

معنی

۱. تندرست؛ سالم.
۲. راحت‌طلب؛ تنبل.
۳. در آسایش؛ راحت: ◻︎ سرای سپنجی بدین‌سان بُوَد / یکی خوار و دیگر تن‌آسان بُوَد (فردوسی: ۱/۲۱۶).

جست‌وجوی دقیق

تن آسان

لغت‌نامه دهخدا

تن آسان . [ت َ ] (ص مرکب ) آسوده . (فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ رشیدی ) (برهان ). آسوده و راحت و آرام . (ناظم الاطباء). از«تن » + «آسان ». (حاشیه ٔ برهان چ معین ) : برفتن دوهفته درنگ آمدش تن آسان خراسان بچنگ آمدش . فردوسی .</p

تن آسان

فرهنگ فارسی عمید

۱. تندرست؛ سالم.۲. راحت‌طلب؛ تنبل.۳. در آسایش؛ راحت: ◻︎ سرای سپنجی بدین‌سان بُوَد / یکی خوار و دیگر تن‌آسان بُوَد (فردوسی: ۱/۲۱۶).

تن آسان

فرهنگ فارسی معین

( ~.) (ص مر.) 1 - آسوده ، مرفه . 2 - تن درست ، سالم . 3 - تن پرور، خوش گذران .

جست‌وجوی هم‌آوا

تُنِ حجمی

measurement tonne, measurement ton

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واحدی که معادل چهل پای مکعب است و از آن برای بارهای حجمی استفاده میشود

تن تن

لغت‌نامه دهخدا

تن تن . [ ت َ ت َ ] (اِ مرکب ) کنایه از نغمه و سرود. (آنندراج ). سرود و نغمه و آهنگ و ترانه . (ناظم الاطباء) (از فرهنگ فارسی معین ) : در خانه تن مزن که ز دستان عندلیب در هر دمت به باغچه صدجای تن تن است . انوری (از آنندراج

تن تن

فرهنگ فارسی عمید

۱. (ادبی) در عروض، معیاری برابر دو هجای بلند؛ تن‌تنن؛ تن‌تننا.۲. [قدیمی، مجاز] نغمه؛ سرود؛ آواز: ◻︎ به چنگ و تن‌تن این تن نهاده‌ای گوشی / تن تو تودۀ خاک است و دمدمه‌ش چو هواست (مولوی۲: ۱۱۴۵).

تن تن

فرهنگ فارسی معین

(تَ تَ) (اِمر.) 1 - وزن اجزای آواز موسیقی . 2 - از ارکان تقطیع . 3 - نغمه ، سرود.

تن تن

گویش مازنی

۱تند تند ۲پی در پی

جست‌وجوی مشابه

تن آسانی

لغت‌نامه دهخدا

تن آسانی . [ ت َ ] (حامص مرکب ) آسودگی . آسایش تن . فراغت . رفاه . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). تناسانی و تناسائی ، نوازش و آسایش بدنی . (ناظم الاطباء). راحت و آرام . (غیاث اللغات ) : از او بی اندهی بگزین و شادی با تن آسانی به تیمار جهان دل را چرا

تن آسانی

فرهنگ فارسی عمید

۱. رفاه؛ تن‌پروری: ◻︎ ایهاالناس جهان جای تن‌آسانی نیست / مرد دانا به جهان داشتن ارزانی نیست (سعدی۲: ۶۳۶).۲. خوشی و تندرستی.

تن آسانی

فرهنگ فارسی معین

(تَ) (حامص .) 1 - آسودگی ، رفاه . 2 - تندرستی . 3 - خوشگذرانی ، تن پروری .

تن آسان گردیدن

لغت‌نامه دهخدا

تن آسان گردیدن . [ ت َ گ َ دَ ] (مص مرکب ) تناعم . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). تن آسان شدن . رجوع به همین کلمه شود.

تن آسان کردن

لغت‌نامه دهخدا

تن آسان کردن . [ ت َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) آسوده کردن . راحت کردن . فارغ ساختن : گنهکارگان را هراسان کنیم ستمدیدگان را تن آسان کنیم . فردوسی .رج__وع به تن آسان شود.

جست‌وجوی متن

ترفیه

فرهنگ فارسی عمید

در رفاه و آسایش قرار دادن؛ آسوده و تن‌آسان کردن.

تناعم

لغت‌نامه دهخدا

تناعم . [ ت َ ع ُ ] (ع مص ) تن آسان گردیدن و تن آسان نمودن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ترفه . (اقرب الموارد).

آئن

لغت‌نامه دهخدا

آئن . [ ءِ ] (ع ص ) مرفّه و تن آسان .

تناعم

فرهنگ فارسی عمید

۱. آسان گشتن.۲. نرم شدن.۳. اظهار نرمی‌ کردن.۴. تن‌آسان شدن.

کاهل مزاج

لغت‌نامه دهخدا

کاهل مزاج . [ هَِ م ِ ] (ص مرکب ) سست . (آنندراج ). کاهل رو. کاهل قدم . تن آسان .

جست‌وجوی هم‌آغاز

تن

لغت‌نامه دهخدا

تن . [ ت َ ] (پسوند) یکی از علامات مصدر فارسی است که به ریشه ٔ دستوری پیوندد... (از فرهنگ فارسی معین ).

تن

لغت‌نامه دهخدا

تن . [ ت َ ] (نف ) ریشه ٔ اسم فاعل در بعض کلمات مرکب به معنی تننده آید: تارتن . کارتن . (فرهنگ فارسی معین ) : من ندیدم گنده پیری این چنین مرگ ریس و شرباف و مکرتن . ناصرخسرو (دیوان ص 333).<

تن

لغت‌نامه دهخدا

تن . [ ت ِ ] (اِخ ) هیپولیت ... فیلسوف و مورخ و منقد فرانسوی (1828-1893م .) است . وی کوشیده است که آثار هنری و ادبی را مانند وقایع تاریخی با سه عامل نژاد و مکان و زمان تشریح کند و به عضویت فرهنگستان فرانسه نا

تن

لغت‌نامه دهخدا

تن . [ ت ِن ن ] (اِخ ) پادشاه صیدا که در نبرد با اردشیر سوم تسلیم شد و بدستور اردشیر پس از تسلیم مردم صیدا به قتل رسید. ورجوع به تاریخ ایران باستان ج 2 ص 1167 و 1171 شود.

تن

لغت‌نامه دهخدا

تن . [ ت ِن ن ] (ع اِ) همتا و حریف و همزاد. ج ، اتنان . یقال : فلان تن فلان ، و هماتنان . (منتهی الارب )(از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). همزاد. (مهذب الاسماء). || مثال . (ذیل اقرب الموارد). || شخص . (ذیل اقرب الموارد).

جست‌وجوی هم‌قافیه

دام داشتن

لغت‌نامه دهخدا

دام داشتن . [ ت َ ] (مص مرکب ) دامداری . مالک دام بودن . حافظ و نگهبان دام بودن (در هر دو معنی آلت صید و حیوان اهلی ). || وسیله ٔ صید قرار دادن دام و تله : زانکه دین را دام دارد بیشتر پرهیز کن زانکه سوی او چو آمد صید را زنهار نیست .<p class

دام ساختن

لغت‌نامه دهخدا

دام ساختن . [ ت َ ] (مص مرکب ) ساختن تله و دام . ساختن آلت گرفتار کردن شکار و حیوانات . || دام نهادن . دام گستردن . تعبیه کردن دام . حیله ورزیدن : زواره فرامرز و دستان سام نباید که سازند پیش تودام . فردوسی .دام هم

دام گذاشتن

لغت‌نامه دهخدا

دام گذاشتن . [ گ ُ ت َ ] (مص مرکب )دام گستردن . دام پهن کردن . دام نهادن . تله نهادن .

دام گرفتن

لغت‌نامه دهخدا

دام گرفتن . [ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) حبل . (دهار). اما کلمه ٔ «حبل » که در دهار بمعنی دام گرفتن است در منتهی الارب معنی گرفتن شکار بدام دارد و درین صورت محتمل بلکه آشکار است که معنی حبل «بدام گرفتن » است نه «دام گرفتن » و تواند بود که این سهو از کاتب نسخه باشد.

دام گسستن

لغت‌نامه دهخدا

دام گسستن . [ گ ُ س َ ت َ ] (مص مرکب ) کندن دام . از جای برآوردن دام . درهم نوردیدن و فرودریدن دام : چه خاک بر سر بی طاقتی کنم یا رب مراکه دام گسست و شکار رفت بگرد.صائب (از آنندراج ).

درپیوند

بیشتر بدانید

تن آسان

tan[']āsān

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

گویش مازنی

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا