تلمیح

talmih

معنی

۱. (ادبی) در بدیع، اشاره کردن شاعر در شعر خود به قصه یا مثلی معروف یا آوردن اصطلاح بعضی علوم در شعر، مانند: سِحر سخنم در همه آفاق برفته‌ست / لیکن چه کند با «ید بیضا» که تو داری (سعدی۲: ۵۷۸).
۲. [قدیمی] نگاه ‌کردن و اشاره‌ کردن به سوی چیزی.
۳. [قدیمی] نگاه گذار کردن به سوی چیزی.

مترادف

استعاره، اشاره، ایما، تعریض، تمثیل، کنایه ≠ تصریح

جست‌وجوی دقیق

تلمیح

فرهنگ فارسی عمید

۱. (ادبی) در بدیع، اشاره کردن شاعر در شعر خود به قصه یا مثلی معروف یا آوردن اصطلاح بعضی علوم در شعر، مانند: سِحر سخنم در همه آفاق برفته‌ست / لیکن چه کند با «ید بیضا» که تو داری (سعدی۲: ۵۷۸).۲. [قدیمی] نگاه ‌کردن و اشاره‌ کردن به سوی چیزی.۳. [قدیمی] نگاه گذار کردن به سوی چیزی.

تلمیح

لغت‌نامه دهخدا

تلمیح . [ ت َ ] (ع مص ) نمودن و آشکار کردن . (ناظم الاطباء). نگاه سبک کردن بسوی چیزی . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). اشاره کردن به چیزی . (از اقرب الموارد). || نگاه و نظر. || خیال و تصور. (ناظم الاطباء). || (اصطلاح علم بدیع) اشارت کردن در کلام به قصه یا آوردن اصطلاحات نجوم و موس

تلمیح

دیکشنری فارسی به انگلیسی

allusion, allusiveness

تلمیح

فرهنگ فارسی معین

(تَ) [ ع . ] (مص م .) 1 - نگاه تند و آنی به چیزی افکندن . 2 - اشاره کردن . 3 - اشاره کردن شاعر در شعر به داستان یا مثلی مشهور یا آوردن اصطلاحات علمی در شعر.

تلمیح

فرهنگ مترادف و متضاد

استعاره، اشاره، ایما، تعریض، تمثیل، کنایه ≠ تصریح

جست‌وجوی هم‌آوا

تلمع

لغت‌نامه دهخدا

تلمع. [ ت َ ل َم ْ م ُ ] (ع مص ) ربودن چیزی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). اختلاس . (اقرب الموارد). || روشن شدن و درخشیدن . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). درخشیدن برق و جز آن . (از اقرب الموارد).

تلمیع

لغت‌نامه دهخدا

تلمیع. [ ت َ ] (ع مص ) رنگارنگ گردانیدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (دهار). چپار شدن اندام یعنی خجکهای مخالف رنگ بر اندام برآمدن . (منتهی الارب ). بافته را به رنگهای گوناگون کردن . (از اقرب الموارد). || (اِ) پیسی در بدن اسب مخالف رنگ آن . ج ، تلامیع. (ناظم الاطباء) (از اق

تلميح

دیکشنری عربی به فارسی

گريز , اشاره , کنايه , اغفال , ايما , تذکر , چيز خيلي جزءي , اشاره کردن , تاب , پيچ , موج , رخنه يابي , خود جاکني , نفوذ , دخول تدريجي , دخول غير مستقيم

ثلمه

فرهنگ فارسی عمید

۱. رخنه؛ سوراخ؛ تَرَک.۲. [مجاز] خلل.

ثلمة

لغت‌نامه دهخدا

ثلمة. [ ث ُ م َ ] (ع اِ) ثلمت . تَرَک . سوراخ . رخنه : خواست که بقوت و شوکت خویش انتقامی کشد و ثلمه ای که از قهر و قوت احزاب اسلام در ولایت و نواحی مملکت او ظاهر شده بود برگیرد. (ترجمه ٔتاریخ یمینی ص 22). از هر گوشه وه