لغتنامه دهخدا
تتبیب . [ ت َ ] (ع مص ) هلاک کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (صراح ). هلاک کردن کسی را. (اقرب الموارد) (قطر المحیط) (منتهی الارب ). || زیان و هلاکی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تباً لک گفتن کسی را. (اقرب الموارد) (قطر المحیط): تباً تتبیباً، بطریق مبالغه است ؛ یعنی
