بیکار

bikār

معنی

کسی که کار، شغل، و پیشه‌ای ندارد.

مترادف

۱. بیپیشه، بیحرفه، بیشغل، بیکاره، غیرشاغل ≠ شاغل
۲. ول، ولگرد، ولو
۳. عاطل، لاابالی، معطل
۴. کممشغله ≠ پرمشغله

جست‌وجوی دقیق

بیکار

لغت‌نامه دهخدا

بیکار. [ ب َ ] (معرب ، اِ) صورتی از پیکار. جنگ . نبرد. ج ، بَیاکیر. (دزی ج 1 ص 126) : بدل گفت اگر جنگجویی کنم به بیکار او سرخرویی کنم . عنصری .بمر

بیکار

بیکار. [ ب َ ] (معرب ، اِ) معرب پرگار. فرجار: فیه [ فی حجر یهودی ] خطوط متوازیة کأنها خطت بالبیکار. (ابن البیطار). همان پرگار فارسی است . (از دزی ج 1 ص 136). برجار. برکار. (نشوءاللغة ص <span class="hl" dir="

بیکار

فرهنگ فارسی عمید

کسی که کار، شغل، و پیشه‌ای ندارد.

بیکار

دیکشنری فارسی به عربی

شاغر , عاطل

بیکار

دیکشنری فارسی به انگلیسی

idle, jobless, out of work, unemployed

جست‌وجوی هم‌آوا

بکار

لغت‌نامه دهخدا

بکار. [ ب ِ ] (ع مص ) رجوع به مباکرة شود.

بکار

لغت‌نامه دهخدا

بکار. [ ب َک ْ کا ] (اِخ ) دهی است نزدیک شیراز. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و رجوع به مرآت البلدان ج 1 ص 257 و ابن بطوطه ص 413 شود.

بکار

لغت‌نامه دهخدا

بکار. [ ب ِ ] (حرف اضافه + اسم )- بکاری پرداختن ؛ اشتغال بدان . (از منتهی الارب ).- بکاری در شدن ؛ آغاز کردن کاری . اشتغال بکاری . شروع کردن کاری .- بکاری قیام کردن ؛ انتصاب . (از تاج المصا

بکار

لغت‌نامه دهخدا

بکار. [ ب ِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) در کار و مشغول . مشغول بکار. (ناظم الاطباء). مشغول . || بافایده . (ناظم الاطباء). مفید. محتاج الیه . لازم . ضروری . (یادداشت مؤلف ) : ز هر چش ببایست و بودش بکاربدادش همه بی مر و بی شمار. ف

بکار

لغت‌نامه دهخدا

بکار. [ ب ِ ] (ع اِ) ج ِ بَکرَة. (از منتهی الارب ). رجوع به بکرة شود. ج ِ بَکر یا بُکر (آنندراج ). رجوع به بکر شود.

جست‌وجوی مشابه

بیکاریة

لغت‌نامه دهخدا

بیکاریة. [ ب َ ری ی َ ] (ع اِ) بَیْکار بمعنی پرگار است و دزی در ذیل قوامیس العرب احتمال میدهد که بمعنای صفحه ای باشد که بر روی آن بوسیله ٔ پرگار اندازه ای را ترسیم کنند. (از دزی ج 1 ص 136).