بوادیلغتنامه دهخدابوادی . [ ب َ] (فعل ) در غزل حافظ بلهجه ٔ شیرازی قدیم است و «بوادی » یعنی بباید دیدن . و شعری از او است : امن انکرتنی عن عشق سلمی تز اول آن روی نهکو بوادی . حافظ.و معنی شعر چنین است : ای کسی که بر من انکار کردی از
بوادیلغتنامه دهخدابوادی . [ ب َ] (ع اِ) ج ِ بادیة. (آنندراج ) (غیاث ) (ناظم الاطباء). ج ِ بادیه . صحراها. (فرهنگ فارسی معین ) : زنهار خواست تا مگر عواری آن هول و بوادی آن حول بتضرع و ابتهال به زوال رساند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
بوادهلغتنامه دهخدابواده . [ ب َ دِه ْ ] (ع اِ) آنچه از عالم غیب بر دل آدمی بطور ناگهانی رسد و موجب بستگی یا گرفتگی دل شود. (کشاف اصطلاحات الفنون ). ما یفجاء القلب من الغیب علی سبیل الوهله اما موجب فرح او ترح . (تعریفات جرجانی ) (از اصطلاحات الصوفیه ). آنچه بطور ناگهانی از غیب به قلب برسد خواه
بواذحلغتنامه دهخدابواذح . [ ب َ ذِ ] (ع اِ) ج ِ باذح : عز باذح و شرف شامخ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
بودیلغتنامه دهخدابودی . (اِ) بودنه : السلوی ؛ بودی بریان کرده .(ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی یادداشت بخط مؤلف ).
ذوالقرحیلغتنامه دهخداذوالقرحی . [ ذُل ْ ق َ حا ] (اِخ ) موضعی است بوادی القری . (معجم البلدان یاقوت ).