بقاع

beqā'

معنی

= بقعه

مترادف

۱. امکنه متبرکه، بقعهها، بقع، زیارتگاهها، مزارها، مکانهای متبرک
۲. امکنه، محلها، جاها، مکانها
۳. تکیهها، خانقاهها، صوامع، صومعهها

جست‌وجوی دقیق

بقاع

بقاع . [ ب ِ ] (ع اِ) ج ِ بُقْعَة و بَقْعَة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رجوع به بقعه شود. || بقعه ها وخانه ها و سرای ها. (ناظم الاطباء). جاها. (از غیاث ). ج ِ بقعه . پاره ای زمین که از زمینهای دیگر ممتاز باشد.(آنندراج ) (از فرهنگ نظام ) :</span

بقاع

لغت‌نامه دهخدا

بقاع . [ ب ُ ] (ع اِ) اصابه خرء بقاع ؛ یعنی رسیدن کسی را غبار و عرق وماندن قدری از آن در بدن ، و خرء بقاع نیز گویند. (ناظم الاطباء). یعنی از غبار و عرق تن او پیسه گردید.

بقاع

فرهنگ فارسی معین

(بِ) [ ع . ] ( اِ.) جِ بقعه ؛ خانه ها، سرای ها.

بقاع

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. امکنه متبرکه، بقعهها، بقع، زیارتگاهها، مزارها، مکانهای متبرک ۲. امکنه، محلها، جاها، مکانها ۳. تکیهها، خانقاهها، صوامع، صومعهها

جست‌وجوی هم‌آوا

بکاة

لغت‌نامه دهخدا

بکاة. [ ب َ ] (ع اِ) بکاءة. یکی بَکاء یک گیاه بکاء. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ).

بکاة

لغت‌نامه دهخدا

بکاة. [ ب َ ] (ع اِ). بکاءة. یکی بکا و بکاء. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). رجوع به بکا و بکاء شود.

بکاة

لغت‌نامه دهخدا

بکاة. [ ب ُ ] (ع اِ) ج ِ باکی . (از اقرب الموارد). رجوع به باکی شود.

بقاعی

لغت‌نامه دهخدا

بقاعی . [ ب ُ ] (اِخ ) ابراهیم (809-885 هَ . ق .). برهان الدین ابواسحاق ابراهیم بن عمربن حسن الرباطبن علی بن بکرالبقاعی الشافعی . متوفی به دمشق . او راست : 1- سرالروح که مختص