بستانکار

bestānkār

معنی

طلبکار؛ داین؛ کسی که از دیگری پول یا کالایی طلب دارد که باید بگیرد.

جست‌وجوی دقیق

بستانکار

فرهنگ فارسی عمید

طلبکار؛ داین؛ کسی که از دیگری پول یا کالایی طلب دارد که باید بگیرد.

بستانکار

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: مناسبات ملکی بستانکار، طلبکار، سپرده‌گذار، شخص وام‌دهنده اعتباری محتال

جست‌وجوی هم‌آوا

بستانکار، بستانکار

فرهنگ مترادف و متضاد

داین، طلبکار، وامخواه ≠ بدهکار، مدیون، وامدار

ستون بستانکار

بستانکار (حسابداری)

ستون بستانکار

بستانکار کردن

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: مناسبات ملکی ] بستانکار کردن، به‌بستانکار حسابمنظور کردن، بدهکار شدن بستانکار شدن، اعتبار دادن، وام اعطا کردن، وام دادن، حساب باز کردن، بدهکار کردن امتیاز دادن

جست‌وجوی مشابه

بستانکار، بستانکار

فرهنگ مترادف و متضاد

داین، طلبکار، وامخواه ≠ بدهکار، مدیون، وامدار

بستانکاری

مقوله: مناسبات ملکی بستانکاری، طلبکاری، طلب، وام‌دهی، اعطای وام اعتبار، خوش‌نامی، درستکاری، درستی اعتبار اسنادی، واریز به‌حساب، قرض دادن برگۀ بستانکار امتیاز، پوئن، نمره، اعتبار، ژتون، کوپن، تقدم، حق تقدم، مزیت جواز، پروانه، مجوز (اجازه) درآمد، دخل سند بستانکاری، رسید، قبض