برغو

borqu

معنی

= بوق: ◻︎ آه سحر از نایژۀ صبح برآمد / بی‌جان به هوا چون نفس از لولهٴ برغو (آذری: مجمع‌الفرس: برغو).

جست‌وجوی دقیق

برغو

فرهنگ فارسی عمید

= بوق: ◻︎ آه سحر از نایژۀ صبح برآمد / بی‌جان به هوا چون نفس از لولهٴ برغو (آذری: مجمع‌الفرس: برغو).

برغو

برغو. [ ب َ / ب ُ ] (اِ) شاخ حیوان که از میان تهی باشد و آنرا مانند نفیری نوازند. (غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء). شاخی باشد در میان تهی که آنرا مانند نفیر نوازند. (برهان ) (آنندراج ). سوزمای برغو. صفاره . شینه ٔ کلبان . (زمخشری ) <span class="

برغو

فرهنگ فارسی معین

(بُ) ( اِ.) بوق ، شاخ میان تهی .

برغو

واژه‌نامه آزاد

داستان سرای عاشقان را گویند/عاشیقی که با ساز دوتار و یا دیوان داستان سرایی میکند و داستان ها و افسانه های آمیانه ای چون کوراوغلو را روایت میکند.

جست‌وجوی هم‌آوا

برغي

دیکشنری عربی به فارسی

پيچ خوردگي , پيچاندن , پيچيدن , پيچ دادن , وصل کردن , گاييدن , پيچ

درغی برغی

گویش مازنی

با شتاب – تند

baronga

دیکشنری انگلیسی به فارسی

بارونگا

جست‌وجوی مشابه

برغوث

دیکشنری عربی به فارسی

کيک , کک , کک گرفتن

برغول

فرهنگ فارسی عمید

= بلغور: ◻︎ آسیای صبوریم که مرا / هم به برغول و هم به سرمه کنند (حکاک: شاعران بی‌دیوان: ۲۸۶).

برغون

لغت‌نامه دهخدا

برغون . [ ب َ ] (اِخ ) دهی از دهستان پشت کوه باشت و بابوئی بخش گچساران شهرستان بهبهان . کوهستانی ، معتدل ، مالاریائی . سکنه ٔ آن 150 تن . آب آن ازقنات و محصول آن غلات ، شلتوک ، کنجد، حبوبات و لبنیات است . شغل اهالی زراعت و حشم داری و صنایع دس

برغواطه

لغت‌نامه دهخدا

برغواطه . [ ب َ غ ُ طَ ] (اِخ ) شهری است از بربر. (یادداشت بخط مؤلف ).

برغوث

لغت‌نامه دهخدا

برغوث . [ ب ُ ] (ع اِ) کیک . (آنندراج ) (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ) (غیاث اللغات از شرح نصاب و کنزاللغة). کک . (فرهنگ فارسی معین ). ج ، براغیث . (منتهی الارب ).

جست‌وجوی متن

شینه ٔ کلبان

لغت‌نامه دهخدا

شینه ٔ کلبان . [ ن َ / ن ِ ی ِ ک َ ل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سورنای . سورنای برغو. صفاره . (یادداشت مؤلف ). رجوع به مترادفات کلمه شود.

جست‌وجوی هم‌آغاز

برغوث

دیکشنری عربی به فارسی

کيک , کک , کک گرفتن

برغول

فرهنگ فارسی عمید

= بلغور: ◻︎ آسیای صبوریم که مرا / هم به برغول و هم به سرمه کنند (حکاک: شاعران بی‌دیوان: ۲۸۶).

برغون

لغت‌نامه دهخدا

برغواطه

لغت‌نامه دهخدا

برغواطه . [ ب َ غ ُ طَ ] (اِخ ) شهری است از بربر. (یادداشت بخط مؤلف ).

برغوث

لغت‌نامه دهخدا

درپیوند

بیشتر بدانید

برغو

borqu

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

واژه‌نامه آزاد

جست‌وجوی هم‌آوا

دیکشنری عربی به فارسی

گویش مازنی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جست‌وجوی مشابه

دیکشنری عربی به فارسی

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

دیکشنری عربی به فارسی

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا