بحبوحه

bohbu(o)he

معنی

۱. میان و وسط چیزی یا امری.
۲. [قدیمی] میان خانه.

مترادف

۱. اوج، گرماگرم، گیرودار، حین ≠ آغاز
۲. میان، میانهکار، وسط

جست‌وجوی دقیق

بحبوحه

فرهنگ فارسی عمید

۱. میان و وسط چیزی یا امری.۲. [قدیمی] میان خانه.

بحبوحه

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. اوج، گرماگرم، گیرودار، حین ≠ آغاز ۲. میان، میانهکار، وسط

جست‌وجوی هم‌آوا

بحبوحة

بحبوحة. [ ب ُ ح َ ] (ع اِ) میان و وسط هر چیزی . (ناظم الاطباء). وسط مکان .اصل و میان چیزی . بحبوح . (منتهی الارب ).- بحبوحةالجنة ؛ میان بهشت . (مهذب الاسماء): من سره ان یسکن بحبوحة الجنة فلیلزم الجماعة. (حدیث ).- بحبوحةالدار</s

در بحبوحه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

amid

بحباحة

لغت‌نامه دهخدا

بحباحة. [ ب َ ح َ ] (ع ص ، اِ) زن زشتخو. (منتهی الارب ). زن زشتخوی و سمج . (ناظم الاطباء).

بحبوح

لغت‌نامه دهخدا

بحبوح . [ ب ُ ] (ع اِ) اصل و میان چیزی و وسط آن ، یقال هو فی بحبوح الکرم . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). وسط کاری و امری . بحبوحة. (منتهی الارب ). و رجوع به بحبوحة شود.