انگیرلغتنامه دهخداانگیر. [ اَ ] (اِ) انگور. (برهان قاطع) (انجمن آرا) (آنندراج ). و رجوع به انگور شود.
عنر عنرواژهنامه آزادکنایه از پیمودن یک مسافت نالازم یا یک پیمایش بی نتیجه این کلمه به صورت قید برای فعل های "رفتن" یا "آمدن" به کار می رود مثال 1:عنرعنر تا میوه فروشی رفتم ولی بسته بود مثال 2:پا شده عنرعنر آمده تا این جا که فضولی ما را بکند توضیح:کاربرد این اصطلاح از سریال کمدی "بدون شرح" فراگیر شد
حنرلغتنامه دهخداحنر. [ ح َ ] (ع مص ) بنا کردن . (المنجد) (ناظم الاطباء). و این از باب نصر است . (منتهی الارب ).
حنیرلغتنامه دهخداحنیر. [ ح َ ] (ع اِ) حنائر. ج ِ حنیرة.(منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به حنیرة شود.
ولغتنامه دهخداو. (حرف ) حرف بیست و ششم از حروف هجاء عرب و سی ام از الفبای فارسی و ششم از الفبای ابجدی و نام آن «واو» است و در حساب جُمّل آن را به شش دارند. در تجوید واو از حروف مصمته است . رجوع به مصمته شود. و نیز از حروف یرملون محسوب است . رجوع به یرملون شود. و نیز از حروف هوائیه و جوفیه
دامانگیرلغتنامه دهخدادامانگیر. (نف مرکب ) گیرنده ٔ دامان . گیرنده ٔ دامن . دامنگیر. || ملتمس . متقاضی . دامنگیر. گیرنده ٔ دامن . || به اقامت وادارنده : خاک آنجا دامانگیر است ؛ حالتی و رخوتی پدید آورد که حرکت را دشوار سازد. عزم رحیل بدل به اقامت کند.
دندانگیرلغتنامه دهخدادندانگیر. [ دَ ] (نف مرکب ) که با دندان بگیرد. آنکه به دندان گیرد. آنکه دندان گیرد. که گاز بگیرد. آنکه عادت به گاز گرفتن دارد. (یادداشت مؤلف ): سموج ، قموص ؛ خر دندان گیر. (السامی فی الاسامی ). عضوض ؛ اسبی دندان گیر. (یادداشت مؤلف ). اسب و سگ بدخو که مردم را به دندان بگزد.
خراسانگیرلغتنامه دهخداخراسانگیر. [ خ ُ] (نف مرکب ) فاتح خراسان . مالک خراسان : ابوجعفر محمد کز سر جودخراسانگیر خواهد شد چو محمود.نظامی .
جهانگیرلغتنامه دهخداجهانگیر. [ ج َ ] (نف مرکب ) فتح کننده ٔ دنیا. گیرنده ٔ عالم . جهانگشا : چنین داد پاسخ که ای پهلوان جهانگیر و بیدار و روشن روان . فردوسی .دریغا که پند جهانگیر زال نپذرفتم وآمدم بدسگال . فرد
جهانگیرلغتنامه دهخداجهانگیر. [ج َ ] (اِخ ) دهی از دهستان سراجوی بخش مرکزی شهرستان مراغه . سکنه 176 تن . آب آن از چشمه سارها. محصول آن غلات ، کرچک و نخود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
