انتها

'entehā

معنی

۱. پایان؛ نهایت.
۲. (اسم مصدر) به پایان رساندن چیزی.
۳. (اسم مصدر) [قدیمی] باز‌ایستادن از کاری.

مترادف

۱. آخر، اختتام، انجام، پایان، ختم، سرانجام، عاقبت، فرجام، منتهاالیه، منتها، نوک، نهایت
۲. بن، ته، راس ≠ آغاز، ابتدا

برابر پارسی

پایان

جست‌وجوی دقیق

انتها

لغت‌نامه دهخدا

انتها. [ اِ ت ِ ] (ع اِمص ) اتمام و ختم . || (اِ) پایان و انجام و آخر. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ فارسی معین ). حد و حدود و عاقبت و غایت و نهایت و منتها. (ناظم الاطباء). کرانه .فرجام . بن . سرانجام . کنه . مقابل ابتدا : نه طولست او را نه عرض و نه عمق

انتها

فرهنگ فارسی عمید

۱. پایان؛ نهایت.۲. (اسم مصدر) به پایان رساندن چیزی.۳. (اسم مصدر) [قدیمی] باز‌ایستادن از کاری.

انتها

دیکشنری فارسی به عربی

حد اقصي , رييس , نهاية

انتها

دیکشنری فارسی به انگلیسی

closure, end, ending, extreme, last , tail, terminal, termination, windup

انتها

دیکشنری فارسی به ترکی

son

جست‌وجوی هم‌آوا

انتحاء

لغت‌نامه دهخدا

انتحاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) قصد چیزی کردن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). قصد کردن . (از اقرب الموارد) (مصادر زوزنی ). || بجانب چپ خمیدن شتر در سیر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد): هذا هو الاصل ثم صارالانتحاء الاعتماد و المیل فی کل

انتهاء

لغت‌نامه دهخدا

انتهاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) بازایستادن از کار و جز آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). بازایستادن از چیزی . (از اقرب الموارد). واایستادن . (مصادر زوزنی ). واایستدن . (تاج المصادر بیهقی ). بازایستادن . (ترجمان جرجانی مهذب عادل بن علی ). بازایستادن . دست برداشتن . (فر

انتهاء

دیکشنری عربی به فارسی

نزديک , بستن , انقضا

انتهایی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

terminal

انتهایی

فرهنگ مترادف و متضاد

آخری، آخرین، پایانی، نهایی

جست‌وجوی مشابه

انتهام

لغت‌نامه دهخدا

انتهام . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) انزجار. (از تاج العروس از ذیل اقرب الموارد).

انتهاض

لغت‌نامه دهخدا

انتهاض . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) برخاستن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (غیاث اللغات ). بلند شدن . (از اقرب الموارد). راست ایستادن . ایستادن . (یادداشت مؤلف ). || به امری قیام کردن . بجنگ برخاستن و قیام کردن . (از اقرب الموارد). || کوچ کردن . (غیاث اللغات ).

انتهاش

لغت‌نامه دهخدا

انتهاش . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) روی خراشیدن در مصیبت و طپانچه زدن بر آن . (ناظم الاطباء). || لاغر شدن . (از اقرب الموارد).

انتهاک

لغت‌نامه دهخدا

انتهاک . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) ترنجیده و لاغر ساختن تب ، یقال : انتهکته الحمی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || زشت و آلوده کردن ناموس کسی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). آبروی کسی را شکستن و احترامش را بردن . (از اقرب الموارد). حرمت کسی بشکستن . (مصادر زوزنی ).