افلیجلغتنامه دهخداافلیج . [ اِ ] (از ع ، اِمص ) فالج . سستی و فروهشتگی که درنیمه ٔ بدن یا در تمام آن حادث گردد. (ناظم الاطباء). || (ص ) بمعنی مفلوج که در فارسی متداول است و ظاهراً در عربی نیامده است . (یادداشت مؤلف ).- افلیج گرفتن ؛ مبتلا به فالج شدن .
حفلجلغتنامه دهخداحفلج . [ ح َ ف َل ْ ل َ ] (ع ص ، اِ) شتر ریزه . (منتهی الارب ). ج ، حفالج . || آنکه رانهایش از یکدیگر دور باشد. (مهذب الاسماء). آنکه پیش پایها نزدیک نهد و پاشنه ها دور. (منتهی الارب ).
افلجلغتنامه دهخداافلج . [ اَ ل َ ] (ع ص ) آنکه میان هر دو دست یا پستان وی دوری باشد یا در تباعد هر دو پستان نیاید. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). گشاده میان دو دست . (تاج المصادر بیهقی ). کژدست . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). آنکه پستانهایش از هم گشاده باشد. (یادداشت مؤلف ). || گشاد
