چوبکشلغتنامه دهخداچوبکش . [ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) کشنده ٔ چوب . || (اِ مرکب ) افزاری باشد از چوب که پنبه دانه را بدان از پنبه جدا کنند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). چوبگین . رجوع به چوبکین شود.
آبکشلغتنامه دهخداآبکش . [ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ، اِمرکب ) سقاء. کشنده ٔ آب از چاه . مستخلف : بدین چاه در آب سرداست و خوش بفرمای تا من بُوَم آبکش . فردوسی .برهنه سر و پای و دوش آبکش پدر شادمان ر