لغتنامه دهخدا
رکح . [ رُ ] (ع اِ) بینی کوه . ج ، رُکوح و اَرکاح . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رکن کوه . (از اقرب الموارد). || ناحیه ٔ کوه . (از اقرب الموارد). کرانه و ناحیه ٔ کوه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || بنیاد. ج ، اَرکاح . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظ