مبیغلغتنامه دهخدامبیغ. [ م ُ ب َی ْ ی ِ ] (ع ص ) فروماننده در راه به سببی . (از منتهی الارب ) (آنندراج ).
مئبکلغتنامه دهخدامئبک . [ م ِءْ ب َ ] (ع ص ) ابک مئبک ، فربه . (منتهی الارب ). || ابک مئبک ، گول و در حق احمق گویند: انه لعفک ابک و معفک مئبک . (منتهی الارب ). عفک ابک و معفک مئبک ، یعنی احمق . (از اقرب الموارد).
مبقلغتنامه دهخدامبق . [ م ِ ب َق ق ] (ع ص ) (از «ب ق ق »)مرد بسیارگوی . (منتهی الارب ) (از ذیل اقرب الموارد).مرد پرگوی . (ناظم الاطباء). مِکثار. (محیطالمحیط).
چمباتمه نشستنلغتنامه دهخداچمباتمه نشستن . [ چ ُ م َ / م ِ ن ِ ش َ ت َ ] (مص مرکب ) سر پا نشستن . چمبک زدن . چندک زدن . به چک نشستن . پس زانو نشستن . چمباتمه زدن . و رجوع به چمباتمه شود.