لغتنامه دهخدا
نقیل . [ ن َ ] (ع ص ) مرد غریب و مسافر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). غریب و غریبه . غریب ومسافر، خواه مرد باشد یا زن . (ناظم الاطباء). || (اِ) توجبه که از زمین باران رسیده آید. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). سیل که از زمین باران رسیده به اراضی دیگر جاری شود. (از اقرب