لغتنامه دهخدا
هیعة. [ هََ ع َ ] (ع اِ) آنچه ترساند کسی را از آواز و خروش و فاحشه و مانند آن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (اِمص ) زشتی حرص و سستی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (مص ) روان شدن و جریان یافتن چیزی که بر روی زمین ریخته شده است . (از اقرب الموارد). || سخت حریص شدن