لغتنامه دهخدا
نصرا. [ ن َ رُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن عبدالمنعم بن نصراﷲبن احمدبن حواری التنوخی ، مکنی به ابوالفتح و ملقب به شرف الدین مشهور به ابن شُقَیر، ازادبای دمشق و از علمای حدیث و اصول قرن هفتم است . با ابن خلکان معاصر و محشور بود. به سال 604 ولادت یافت