مقتدی بامرالغتنامه دهخدامقتدی بامرا. [ م ُ ت َ ب ِ اَ رِل ْ لاه ] (اِخ ) (الَ ...) لقب عبداﷲبن محمد، بیست و هفتمین خلیفه ٔ عباسی که پس از نوزده سال وهشت ماه خلافت در 487 هَ . ق . وفات
المقتدی بامرالغتنامه دهخداالمقتدی بامرا. [ اَ م ُ ت َ ب ِ اَ رِل ْ لاه ] (اِخ ) عبداﷲبن محمد بن القائم بن القادربن اسحاق بن المقتدر مکنی به ابوالقاسم (448 - 487 هَ . ق .) بیست وهفتمین خل
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ](اِخ ) ابن مقتدی ، ملقب بالمستظهر باﷲ و مکنی به ابوالعباس . خلیفه ٔ عباسی . رجوع به مستظهر باﷲ... شود.
ابوالقاسملغتنامه دهخداابوالقاسم . [ اَ بُل ْ س ِ ] (اِخ ) مقتدی . خلیفه ٔ عباسی . رجوع به مقتدی ، عبداﷲبن ذخیرةالدین ابی العباس احمد... شود.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) نام پسر مقتدی باﷲ بیست وهفتمین خلیفه ٔ عباسی است . و او در حیات پدر درگذشت .
ابوالعباسلغتنامه دهخداابوالعباس . [ اَ بُل ْ ع َب ْ با ] (اِخ ) احمدبن مقتدی باﷲ. ملقب به المستظهر باﷲ. رجوع به المستظهر باﷲ... شود.
ابوالقاسملغتنامه دهخداابوالقاسم . [ اَ بُل ْ س ِ ] (اِخ ) عبداﷲ مقتدی . خلیفه ٔ عباسی . رجوع به مقتدی ... شود.
ابوشجاعلغتنامه دهخداابوشجاع . [ اَ ش ُ ] (اِخ ) محمدبن حسین همدانی . ظهیرالدین وزیر المقتدی باﷲ. رجوع به ابوشجاع روذراوری محمد... شود.
ابونصرلغتنامه دهخداابونصر. [ اَ ن َ ] (اِخ ) محمد موصلی وزیر القائم و مقتدی . رجوع به ابن جهیر فخرالدوله ... و رجوع به حبیب السیر ج 1 ص 307 و 308 و دستورالوزراء ص 89 شود.
محمدلغتنامه دهخدامحمد. [ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) ابن احمد مقتفی بن مستظهربن مقتدی خلیفه ٔ مقتدر عباسی . (489 - 555 هَ . ق .) مدت خلافت وی بیست و چهار سال و سه ماه بود و در بغداد
راشد باللّهلغتنامه دهخداراشد باللّه . [ ش ِ بِل ْ لاه ] (اِخ ) ابومنصور جعفربن مسترشدبن مستظهربن مقتدی بن ذخیرةبن قائم بن قادربن اسحاق بن هرون الرشیدبن مهدی بن منصوربن محمدبن علی بن عب
المستظهر بالغتنامه دهخداالمستظهر با. [ اَ م ُ ت َ هَِ رُ بِل ْ لاه ] (اِخ ) احمدبن المقتدی باﷲمکنی به ابوالعباس بیست وهشتمین خلیفه ٔ عباسی (470 -512 هَ . ق .) وی مدت 25 سال خلافت کرد.
دامغانیلغتنامه دهخدادامغانی . (اِخ ) الحنفی . از معاصران المقتدی خلیفه ٔ عباسی است . بخلافت المقتدی بامراﷲ ابوالقاسم در محضر شیخ ابی اسحاق شیرازی و ابن الصباغ واین دامغانی بیعت شده
شیعیلغتنامه دهخداشیعی . [ عی ی / عی ] (ص نسبی ) پیرو و یاور و مقتدی می باشد. (نقض الفضائح ص 177). آنکه پیروی علی کند وشیعه باشد. (از اقرب الموارد). صاحب مذهب شیعه . دارای مذهب ا
مسترشد بالغتنامه دهخدامسترشد با. [ م ُ ت َ ش ِ دُ بِل ْ لاه ] (اِخ ) (الَ ...) فضل بن احمد (المستظهرباﷲ) ابن المقتدی عبداﷲبن محمد هاشمی عباسی مکنی به ابومنصور، بیست و نهمین خلیفه ٔ ع
مقتدویلغتنامه دهخدامقتدوی . [ م ُ ت َ دِ وی ی ] (ص نسبی ) منسوب است به مقتدی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
عابدفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مذهب زخوان، مأموم، مقتدی، عامل، عبادت‌کننده، عبادت‌پیشه، متعبد، نمازگزار، باتقوا، احترام‌گذار، ملتمس، زاهد، دیندار
پیرولغتنامه دهخداپیرو. [ پ َ / پ ِ رَ / رُو ] (نف مرکب ) تابع. پس رو. (مهذب الاسماء). مقتفی . مقتدی . مقلد. تبع. (منتهی الارب ). مأموم . شیعه . تالی . زامل . (منتهی الارب ). من
پیشوا شدنلغتنامه دهخداپیشوا شدن . [ وا ش ُ دَ ] (مص مرکب ) مخفف پیشواز شدن . استقبال . (تاج المصادر بیهقی ). || قائد و پیشرو گردیدن . امامی کردن . مقتدی گشتن .