معضةلغتنامه دهخدامعضة. [ م ُ ع ِض ْ ض َ ] (ع ص ) ارض معضة؛ کثیر العض . (مهذب الاسماء). زمینی که در آن عض فراوان باشد. (ناظم الاطباء). یقال مکان معض و ارض معضة. (محیط المحیط). و رجوع به مُعِض ّ و عض شود.
مهیدیةلغتنامه دهخدامهیدیة. [ م ُ هََ دی ی َ ] (ع اِ) حال ؛ گویند فلان علی مهیدیته . (منتهی الارب ، ماده ٔ هَ دی ).
محضةلغتنامه دهخدامحضة. [ م َ ض َ ] (ع ص ) مؤنث محض . رجوع به محض شود. || زن خالص نسب . (ناظم الاطباء).- فضة محضة ؛ سیم بی آمیغ. (ناظم الاطباء).
محیضةلغتنامه دهخدامحیضة. [ م َ ض َ ] (ع اِ) لته ٔ حیض . کهنه ٔ بی نمازی . حیضة. ج ، محائض . (منتهی الارب ).
مهدةلغتنامه دهخدامهدة. [ م ُ دَ ] (ع اِ) زمین بلند یا زمین پست هموار نرم . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). زمین بلند یا زمین پست . (آنندراج ). زمین پست و هموار و نرم . ج ، مُهَد. (از اقرب الموارد). ج ، مِهَدة. (ناظم الاطباء).