لئیم الطبعلغتنامه دهخدالئیم الطبع. [ ل َ م ُطْ طَ ] (ع ص مرکب ) پست فطرت . دنی الاصل : وگرنعشی دو کس بر دوش گیرندلئیم الطبع پندارد که خوانیست .سعدی (کلیات چ مصفا ص 119).
لئیمیلغتنامه دهخدالئیمی . [ ل َ ] (حامص ) صفت لئیم : لئیمی و کژّی ز بیچارگیست به بیدادگر بر بباید گریست .فردوسی .
کاسه ٔ لئیمانلغتنامه دهخداکاسه ٔ لئیمان . [ س َ / س ِ ی ِ ل َ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) کاسه ٔ درویشان . رجوع به کاسه ٔ درویشان شود.
خنسرلغتنامه دهخداخنسر.[ خ ِ س ِ ] (ع ص ) لئیم . || (اِ) سختی . داهیه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خنسیرلغتنامه دهخداخنسیر. [ خ ِ ] (ع ص ) لئیم . فرومایه .(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
کنسلغتنامه دهخداکنس . [ ک ِ ن ِ ] (ص ) شخص لئیم و ممسک . کسی که از خرج کردن پول خودداری می کند. خسیس . (فرهنگ عامیانه ٔ جمالزاده ). آنکه صرف کردن مال برای او دشوار است . که عطا
لچرلغتنامه دهخدالچر. [ ل َ چ َ ] (ص ) لئیم . خسیس . سخت ممسک و پست (در تداول عامه ). پست . دنی . || سخت چرکین . چرکین . || که از لوث و چرک نیندیشد.
ماصانلغتنامه دهخداماصان . [ ماص صا ] (ع ص ) لئیم و گویند ویلی علی ماصان بن ماصان و ماصانة بن ماصانة؛ ای لئیم بن لئیم و اصل «ماصان » مَصّان بوده و الف برای مبالغه افزوده شده است .
وکوعلغتنامه دهخداوکوع . [ وَ ] (ع ص ) لئیم : فلان وکوع لکوع ؛ او لئیم و ناکس است . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
