قعدةلغتنامه دهخداقعدة. [ ق َ دَ ] (ع اِ) برای مره . (اقرب الموارد). || آنقدر از جای که قاعد گرفته باشد آن را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) : یرتفع [ نبات الزقوم ] نحو قعدة الان
قعدةلغتنامه دهخداقعدة. [ ق َ ع َ دَ ] (ع اِ) هوده یا مرکبی است دیگر مر زنان را. (منتهی الارب ). مرکبی است مردم را. (اقرب الموارد). || گستردنی . (منتهی الارب ). طنفسة. (اقرب المو
قعدةلغتنامه دهخداقعدة. [ ق ِ دَ ] (ع اِ) نوعی از نشست . || آنقدر از جای که قاعد گرفته باشد آن را. || فرزند پسین ، للذکر و الاثنی و الجمع. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).- ذوالقِع
قعدةلغتنامه دهخداقعدة. [ ق ُ دَ ] (ع اِ) شتری که راعی برای حاجات خود گرفته باشد. (اقرب الموارد) : پیشم چو ماه قعده ٔ شبرنگ از آن کشندتا خوانم آفتاب جنیبت برِ سخاش . خاقانی .قعده
ذوات القعدةلغتنامه دهخداذوات القعدة. [ ذَ تُل ْ ق َ دَ / ق ِ دَ ] (ع اِ مرکب ) ج ِ ذوالقعدة. ماه پس از شوال .
گعدهواژهنامه آزادگعده در اصل قعده و واژه ای عربی است که به معنای نشستن، دوره گرفتن و دور هم نشستن است. در فرهنگ عربی به دور هم نشستن و گپ زدن، قعده، می گویند. این واژه در فارسی
اقتعادلغتنامه دهخدااقتعاد. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) قعده ساختن شتر را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ستور را مرکب خویش ساختن .
مشمریلغتنامه دهخدامشمری . [ م ُ ش َم ْ م َ ] (حامص ) تیزرفتاری : قعده ٔ نقره خنگ روز، آمده در جنیبتش ادهم شب فکنده سم کندرو از مشمری .خاقانی (دیوان چ سجادی ص 422).
مقتعدلغتنامه دهخدامقتعد. [ م ُ ت َع ِ ] (ع ص ) قعده سازنده شتر را. (آنندراج ). شبانی که شتر قعده را برای خود نگاه می دارد. (ناظم الاطباء). و رجوع به اقتعاد شود.
ورنةلغتنامه دهخداورنة. [ وَ ن َ ] (ع اِ) نام ماه ذی قعده . (منتهی الارب ). اسم ذی القعده است نزد قدماء. (از اقرب الموارد).
علی مراغه ایلغتنامه دهخداعلی مراغه ای . [ ع َ ی ِ م َ غ َ ] (اِخ ) وی در ذی قعده ٔ سال 528 هَ . ق . با همدستی ابوعبیده محمد دهستانی ، آقسنقر حاکم مراغه را به قتل رساند. رجوع به حبیب الس
ذوالقعدهفرهنگ انتشارات معین( ~. قَ دَ) [ ع . ذوالقعدة ] (اِمر.) = ذی القعده : ماه یازدهم از سال قمری .
بنی قریظهلغتنامه دهخدابنی قریظه . [ ب َ ق ُ رَظَ ] (اِخ ) نام قومی از یهود نزدیک مدینةالرسول و غزوه ٔ بنی قریظه در سال پنجم از هجرت در اواخر ذی قعده و اوائل ذی حجه ، حضرت رسول با بنی
بیرم ثانیلغتنامه دهخدابیرم ثانی . [ ب َ رَ م ِ ] (اِخ ) محمد بیرم ثانی از خاندان بیرم تونس متولد در 16 ذی القعده 1166 هَ . ق . وی در سال 1193 بسمت قضا و در سال 1206 به نقیب الاشرافی
