مقعدهلغتنامه دهخدامقعده . [ م َ ع َ دَ ] (ع اِ) دبر و کون . (ناظم الاطباء): کسی را که مقعده بیرون آمده باشد سود دارد. (الابنیه چ دانشگاه ص 24). تراک مقعده را به هم فراز آرد. (الا
ذوالقعدهفرهنگ انتشارات معین( ~. قَ دَ) [ ع . ذوالقعدة ] (اِمر.) = ذی القعده : ماه یازدهم از سال قمری .
