فرازیلغتنامه دهخدافرازی . [ ف َ ] (حامص ، اِ) بلندی . سربالائی : بدو گفت کای ریمن پرفریب مگر کز فرازی ندیدی نشیب . فردوسی .باز باید شدن از شر به سوی خیر به طبعکز فرازی سوی پستی چو به طبع آمده باز . ناصرخسرو
فرازیلغتنامه دهخدافرازی . [ ف َ ] (حامص ، اِ) بلندی . سربالائی : بدو گفت کای ریمن پرفریب مگر کز فرازی ندیدی نشیب . فردوسی .باز باید شدن از شر به سوی خیر به طبعکز فرازی سوی پستی چو به طبع آمده باز . ناصرخسرو
سرافرازیلغتنامه دهخداسرافرازی . [ س َ اَ ] (حامص مرکب ) فخر. بزرگی . شرف : که چندان سرافرازی و دستگاه بزرگی و اورند و فر و کلاه . فردوسی .نبشتن بیاموختش پهلوی نشست و سرافرازی خسروی . فردوسی .ایا بزرگ و
سرفرازیلغتنامه دهخداسرفرازی . [ س َ ف َ ] (حامص مرکب ) فخر. افتخار. مفاخرت . مباهات : پس ازچه رسد سرفرازی مراچو کوشش ترا گوی بازی مرا. اسدی .فخر ملکان شیرزاد شاهی کو را رسد از فخر سرفرازی . مسعودسعد.و
فرازیلغتنامه دهخدافرازی . [ ف َ ] (حامص ، اِ) بلندی . سربالائی : بدو گفت کای ریمن پرفریب مگر کز فرازی ندیدی نشیب . فردوسی .باز باید شدن از شر به سوی خیر به طبعکز فرازی سوی پستی چو به طبع آمده باز . ناصرخسرو
افرازیلغتنامه دهخداافرازی . [ اَ ] (حامص ) بلندی . ارتفاع : ای دیو دوان چرا نمی بینی از جهل نشیب دهر از افرازی . ناصرخسرو.|| درازی . || فراخی . (ناظم الاطباء). || بالایین . بالایی : موسی (ع ) عصا را بینداخت ،