غانم آبادلغتنامه دهخداغانم آباد. [ ن ِ ] (اِخ ) نام محلی در کردستان . (تاریخ کرد تألیف رشید یاسمی ص 183).
غانملغتنامه دهخداغانم . [ ن ِ ] (اِخ ) ابن محمد بغدادی ، مکنی به ابومحمد. او راست : کتاب مجمع الضمانات و کتاب ملجاً القضات عندتعارض البینات . (معجم المطبوعات ستون 385 و 515).
غانملغتنامه دهخداغانم . [ ن ِ ] (اِخ ) ابن محمد بغدادی حنفی متوفی در حدود (1030 هَ . ق .) او راست : کتاب حصن الاسلام در اصول و فروع دین . (کشف الظنون چ 1 استانبول ج 2 ص <span class="hl" dir="
غانملغتنامه دهخداغانم . [ ن ِ ] (اِخ ) (محمد...) وی ازافاضل عصر خویش و دیوان شعرش همه جا شهرت داشته است و او جد غانمی محدث است . (انساب سمعانی ورق 406).
ابن غانملغتنامه دهخداابن غانم . [ اِ ن ُن ِ ] (اِخ ) جمال الدین عبداﷲبن علی بن محمدبن غانم ، پسر علاءالدین علی بن غانم . یکی از ادبا و شعرای شام .
نورالدینلغتنامه دهخدانورالدین . [ رُدْ دی ] (اِخ ) علی بن محمدبن غانم مقدسی ، ملقب به نورالدین و مشهور به ابن غانم مقدسی . رجوع به ابن غانم و نیز رجوع به علی بن محمد... شود.
ابومحمدلغتنامه دهخداابومحمد. [ اَ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) غانم بن ولید مالقی . رجوع به غانم .... شود.
عزالدینلغتنامه دهخداعزالدین . [ ع ِزْ زُدْ دی ] (اِخ ) عبدالسلام بن احمدبن غانم مقدسی . رجوع به ابن غانم و عبدالسلام شود.
غانملغتنامه دهخداغانم . [ ن ِ ] (اِخ ) ابن محمد بغدادی ، مکنی به ابومحمد. او راست : کتاب مجمع الضمانات و کتاب ملجاً القضات عندتعارض البینات . (معجم المطبوعات ستون 385 و 515).
غانملغتنامه دهخداغانم . [ ن ِ ] (اِخ ) ابن محمد بغدادی حنفی متوفی در حدود (1030 هَ . ق .) او راست : کتاب حصن الاسلام در اصول و فروع دین . (کشف الظنون چ 1 استانبول ج 2 ص <span class="hl" dir="
غانملغتنامه دهخداغانم . [ ن ِ ] (اِخ ) (محمد...) وی ازافاضل عصر خویش و دیوان شعرش همه جا شهرت داشته است و او جد غانمی محدث است . (انساب سمعانی ورق 406).
ابوغانملغتنامه دهخداابوغانم . [ اَ ن ِ ] (اِخ ) عشیره ای از طائفه ٔ محیسن از قبیله ٔ بنی کعب خوزستان .
ابوغانملغتنامه دهخداابوغانم . [ اَ ن ِ ] (اِخ ) قصری . عبدالرحیم معروف به ابن محمد شاعر و ادیب ایرانی . کاتب و وزیر منوچهربن قابوس . و او کرتی از جانب مخدوم بسفارت نزد سلطان محمودبن سبکتکین شد. او را بعربی اشعاری نیکوست .
ابوغانملغتنامه دهخداابوغانم . [ اَ ن ِ ] (اِخ ) میان جیرفت و منوکان کوهستانی است آبادان و با نعمت بسیار و آنرا کوهستان ابوغانم خوانند. و از مغرب این کوهستان روستائیست که آنرا رودبار خوانند. (حدودالعالم ). و رجوع به محیسن (طائفه ٔ...) شود.