شکافتهلغتنامه دهخداشکافته . [ ش ِ/ ش ِ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) چاک شده و دریده . (ناظم الاطباء). چاک خورده . رخنه یافته . (فرهنگ فارسی معین ). مُطَیَّر. (منتهی الارب ). مشقوق . منشق .
شکافتن دوختگویش اصفهانی تکیه ای: âreškâfi طاری: eškâftmun طامه ای: šekoftan طرقی: vâškoftmun کشه ای: vâškoftmun نطنزی: vâškoftan
يَتَفَطَّرْنَفرهنگ واژگان قرآنشکافته شوند-پاره پاره شوند - متلاشي گردند(معني اصلي کلمه فطر چاک زدن چيزي است از طرف درازاي آن )