دأیةلغتنامه دهخدادأیة. [ دَ ءَ ی َ ] (ع اِ) یک دأی . رجوع به دأی شود.- ابن دأیة ؛ زاغ بدانجهت که بر پشت ریش شتر نشیند و منقار زند. ج ، دَاءَیات . (منتهی الارب ).
دایه گرفتنلغتنامه دهخدادایه گرفتن . [ ی َ / ی ِ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) استرضاع . (از ترجمان القرآن جرجانی ) (از تاج المصادر بیهقی ). مظائرة. (از تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ). ظ
دایه گریلغتنامه دهخدادایه گری . [ ی َ / ی ِ گ َ ] (حامص مرکب ) شیردهندگی . دایگی . || پرورش و پرستاری کودکی . || ددگی . للگی . || قابلگی .
ابن دایهلغتنامه دهخداابن دایه . [ اِ ن ُ ی َ ] (اِخ ) عیسی بن میمون مکی . محدث و مفسر، از مجاهد روایت دارد و او را تفسیریست .
دار دایهnurse cropواژههای مصوب فرهنگستاندرختی که شرایط مناسب برای رویش گیاهان بعدی را در عرصۀ جنگل فراهم میسازد و آنها را در برابر آسیبهای محیط حمایت میکند متـ . دار پرستار
کشت دایهnurse cultureواژههای مصوب فرهنگستانکشتی که مواد غذایی اصلی را برای کشت دیگری که در همان زمین قرار دارد فراهم کند
نجم الدین دایهلغتنامه دهخدانجم الدین دایه . [ ن َ مُدْ دی ن ِ ی َ ] (اِخ ) رجوع به نجم الدین رازی شود.