لغتنامه دهخدا
داریوش . [ دارْ ] (اِخ ) کلمه ای است از پارسی باستان ، که در حالت فاعلی دارایاواوش میشود، مرکب است از داریا (دارا) + وهو (= نیکی ) و جمعاً به معنی دارنده ٔ نیکی . (بارتلمه 738). این نام در پهلوی دارای و داراب خوانده شده و در ادبیات اسلامی دار