خنج خنجلغتنامه دهخداخنج خنج . [ خ َ خ َ ] (اِ) آوازی که هنگام مجامعت از بینی آدمی برمی آید. (ناظم الاطباء).
خنشلغتنامه دهخداخنش . [ خ ِ ن ِ ] (اِ) خارش تن . (یادداشت بخط مؤلف ): خنشم می شود؛ یعنی تنم می خارد.
خنیزلغتنامه دهخداخنیز. [ خ َ ] (ع اِ) تریدی که از نان فطیر ساخته میشود. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خنجلغتنامه دهخداخنج . [ خ َ ] (ص ) باطل . ضایع. (ناظم الاطباء). بیهوده . (یادداشت بخط مؤلف ) : بسی راندی از گفت بی سود و خنج اگر پاسخ سرد یابی مرنج . اسدی (گرشاسب نامه ). || (اِ) نصیب . (یادداشت بخط مؤلف ) :</sp
خنج خنجلغتنامه دهخداخنج خنج . [ خ َ خ َ ] (اِ) آوازی که هنگام مجامعت از بینی آدمی برمی آید. (ناظم الاطباء).
خنجهلغتنامه دهخداخنجه . [ خ َ / خ ُ ج َ / ج ِ ] (اِ) آوازی که هنگام مجامعت بخصوص نزدیک به انزال از بینی آدمی برمی آید و خنج خنج نیز گویند. (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
خنجلغتنامه دهخداخنج . [ خ َ ] (ص ) باطل . ضایع. (ناظم الاطباء). بیهوده . (یادداشت بخط مؤلف ) : بسی راندی از گفت بی سود و خنج اگر پاسخ سرد یابی مرنج . اسدی (گرشاسب نامه ). || (اِ) نصیب . (یادداشت بخط مؤلف ) :</sp