حج کردنلغتنامه دهخداحج کردن . [ ح َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) حج . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ) (دهار). موافاة. (منتهی الارب ). گزاردن اعمال حج : شاد گشتم بدانکه حج کردی چون تو کس نیست اندرین اقلیم . ناصرخسرو.گفتم ای دوست پس نکردی حج
دهانه‌پوش‌بندhatch bar 1, hatch clamping beamواژه‌های مصوب فرهنگستانبستی متشکل از الوارهای چوبی یا تسمه‌های فلزی که بر روی دهانه‌پوش نصب و گاه پیچ می‌شود تا از باز شدن و جابه‌جایی دهانه‌پوش براثر باد و دیگر عوامل طبیعی جلوگیری شود
زهوار دهانه‌پوشhatch batten, battening bar, hatch bar 2, battening ironواژه‌های مصوب فرهنگستانتسمهای فلزی که از آن برای محکم کردن دهانه‌پوش استفاده می‌کنند
تنظیم‌گر الکترونیکی دریچة گازelectronic throttle control, ETC, ETC systemواژه‌های مصوب فرهنگستاننوعی سامانة تنظیم دریچة گاز که در آن به‌جای سیم گاز از نشانک الکترونیکی ارسال‌شده از پدال گاز و یک عملگر الکترومکانیکی استفاده می‌شود
پیش‌نذرex-votoواژه‌های مصوب فرهنگستانپیشکشی آیینی به یک قدیس یا ایزد که به‌شرط اجابت یک خواسته یا سپاسگزاری از موهبتی یا به‌عنوان نشانه‌ای از ایمان تقدیم می‌شود
عمرهفرهنگ فارسی عمیدنوعی حج که اعمال آن کمتر از حج تمتع یا حج اکبر و عبارت از احرام، طواف، و سعی بین صفا و مروه است؛ حج اصغر.
حج افرادلغتنامه دهخداحج افراد. [ ح َج ْ ج ِ اِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) یکی از سه نوع حج که حج تمتع و حج قران و حج افراد است . رجوع به کتب فقیهه ٔ شیعه و رجوع به حج در همین لغت نامه شود.
حاجلغتنامه دهخداحاج . [ حا ج ج ] (ع ص ) نعت فاعلی از حج ّ. حج کرده . حج گذار. حج گذاشته . حج کننده . حاجی . ج ، حجاج . حجیج . حُج ّ. حاج ّ. و یهود ایران بتازگی زائرین بیت المقدس را حاجی نامند.
حجلغتنامه دهخداحج . [ ح َ ج ج ] (اِخ ) نام سوره ٔ بیست ودویم ازقرآن کریم و آن هفتادوهشت آیت است ، مکیة، پس از انبیاء و پیش از مؤمنین و بعضی آن را مدینی گفته اند.
حجفرهنگ فارسی عمید۱. (فقه) زیارت بیت‌الله در مکه با انجام اعمال خاص در زمانی معیّن.۲. بیست‌ودومین سورۀ قرآن کریم، مدنی، دارای ۷۸ آیه.⟨ حج اصغر: (فقه) حج عمره. Δ زیرا اعمال آن نسبت به حج اکبر ناقص است.⟨ حج اِفراد: (فقه) حج مردم مکه و کسانی که در فاصلۀ ۱۶ فرسخی مکه یا کمتر از آن اقامت
حجلغتنامه دهخداحج . [ ح َ ج ج ] (اِخ ) نام سوره ٔ بیست ودویم ازقرآن کریم و آن هفتادوهشت آیت است ، مکیة، پس از انبیاء و پیش از مؤمنین و بعضی آن را مدینی گفته اند.
دحجلغتنامه دهخدادحج . [ دَ ] (ع مص ) کشیدن کسی را بر روی زمین . || گردآمدن با زن . (از منتهی الارب ).
