گزافکارلغتنامه دهخداگزافکار. [ گ ُ / گ ِ / گ َ ] (ص مرکب ) آنکه در کاری افراط و مبالغه کند. مفرط : و حصیری هرچند مردی است گزافکار و گزافگوی اما پیر است و حق خدمت قدیم دارد. (تاریخ بیهقی ).من خواستم آن
جفا کاریلغتنامه دهخداجفا کاری . [ ج َ] (حامص مرکب ) عمل جفاکار. جفاکار بودن . کار جفاکار. جفاپیشگی . ستمگری . بیدادگری . ستم ورزی : ز ایام و ز هرک ایام پروردبه نسبت جز جفاکاری نیاید. خاقانی .بد بود از کسی جفاکاری که از او چشم دوستی
نامهربانیلغتنامه دهخدانامهربانی . [ م ِهَْ رْ / م ِ رِ ] (حامص مرکب ) بی محبتی . جفاکاری . (ناظم الاطباء). عمل و صفت نامهربان . مقابل مهربانی . رجوع به مهربانی و نامهربان شود.
جفاپیشگیلغتنامه دهخداجفاپیشگی . [ ج َ ش َ / ش ِ ] (حامص مرکب ) کار جفاپیشه . عمل جفاپیشه . عمل جفاکار. جفاکاری . جفاپیشه بودن . ستم و ظلم را پیشه ٔ خود ساختن . رجوع به جفاپیشه و ظلم شود.
ماه سرشتلغتنامه دهخداماه سرشت . [ س ِ رِ ] (ص مرکب ) ماه اندام . ماه طبع. که طبیعتی چون ماه دارد : با ما غمت ای فقاعی ماه سرشت هنگام وفا تخم جفاکاری کشت آن دل که فقاع از تو گشادی همه روزاکنون سخن وصل تو بر یخ بنوشت .مجیرالدین بیلقانی .